Wcielenie jako uniżenie Chrystusa

Będąc Bogiem Jezus przyjął postać sługi.

Słowo określające postać brzmi morfe. Morfe, to znaczy niezmienna istota. Coś co przynależy do osoby i jest niezbywalne. A zatem pisząc, iż Jezus przyjął postać człowieka, autor Listu do Filipian podkreśla, iż przyjęcie przez Jezusa postaci ludzkiej nie było udawaniem czy pozorem, ale rzeczywistością. Jezus stał się prawdziwym i autentycznym człowiekiem. Jezus stał się człowiekiem realnie i prawdziwie. Sam, z własnej woli, dobrowolnie, podjął ludzkie los. Nie przestał jednak być Bogiem. Można powiedzieć, iż Chrystus objawił naturę Bożą w naturze człowieka, w naturze niewolnika.

Chrystus dobrowolnie przyjął absolutna zależność i podporządkowanie, stąd Paweł używa greckiego wyrażenia morfe doulu – przyjąwszy postać sługi. Wyrażenie to określa uniżenie Chrystusa. Dokonał On niesłychanego ograniczenia wszystkich swoich dotychczasowych uprawnień. Przez świadomą i dobrowolną rezygnację z tego co dotąd posiadał, Chrystus stał się niejako nadzwyczajnym niewolnikiem. Stało się to z Jego wyboru, którego dokonał całkowicie świadomie i dobrowolnie.