Jezus uczy także o marności tego świata. Podkreśla znaczenie nawrócenia i pójścia za Nim.

Wielokrotnie na karach ewangelii Jezus podkreśla potrzebę nawrócenia. Przykładem takiego szczególnego nawrócenia może być historia Zacheusza. Przekaz o Zacheuszu prawdopodobnie jest echem osobistego przeżycia kogoś bogatego, kogo historię dobrze poznał św. Łukasz[13]. Wydaje się, iż był to ktoś we wspólnocie pierwotnego kościoła, kto został „zdobyty” przez Jezusa. To doświadczenie wywołało w nim tak radykalną zmianę życia, że nie mógł nie opowiadać tej historii. Być może właśnie tę historię wielokrotnie słyszał Łukasz – i ją właśnie opisał. Ewangelista umieścił w dziewiętnastym rozdziale przekaz o nawróceniu Zacheusza, by w ten sposób nawiązać do stwierdzenia Jezusa z poprzedniego rozdziału na temat trudności, z jaką bogaci wchodzą do królestwa Bożego (Łk 18,18-30). Łukasz mówił tam o słynnym spotkaniu Jezusa z bogatym młodzieńcem, któremu trudno było wszystko zostawić i pójść za Mistrzem (Łk 18,18-23). Konkluzją tego opowiadania było stwierdzenie „co jest niemożliwe dla ludzi, możliwe jest dla Boga” (Łk 18,27).

Opowiadanie o Zacheuszu, który chciał zobaczyć Jezusa pokazuje, że najważniejsze to być blisko Jezusa. Zacheusz, niezwykle zamożny zwierzchnik celników, człowiek który zapewne po ludzku miał wszystko, jest przykładem prawdy, że mając wszystko tak naprawdę można być niezwykle ubogim. Stąd też jego wielkie pragnienie by spotkać Jezusa. Spotkanie to zmienia Jego życie. Otrzymuje od Jezusa dar zbawienia, co dla Łukasza znaczy uwolnić z grzechu – nade wszystko znaczy wejść w nową relację z Bogiem. Otrzymać dar zbawienia, to  móc uczestniczyć w życiu Boga.