Motywacja

Jezus podaje motywację, która zapewne wywołała wśród słuchaczy konsternację. Każdy człowiek pragnie osiągnąć trwałe szczęście. Źródłem prawdziwego szczęścia człowieka jednak nie jest otrzymanie z powrotem tego co się dało innym, ale skarb który otrzymamy w niebie (zob. Łk 12,33-34; 18,22). Skarb ten każdy gromadzi sobie, gdy czyni dobro tym, którzy nie mają czym się mu odwdzięczyć. Nauka Jezusa nie koncentruje się na ziemi – na życiu doczesnym, choć i ono jest dla Mistrza z Nazaretu niezwykle ważne, ale nade wszystko odnosi się do rzeczywistości nadprzyrodzonej. Jezus uczy, by wznieść się ponad ludzkie sprawy i nadzieje i patrzeć na niebo. Bóg bowiem wynagrodzi każde dobro uczynione za życia na ziemi, kiedy umarłych na nowo przywróci do życia.

Stąd też stwierdzenie Jezusa: „będziesz szczęśliwy… a odpłatę otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych” (Łk 14,14). Warto zwrócić uwagę, iż w Łk 14,14 pojawia się termin anastasis, który dosłownie oznacza po prostu powstanie, przyjęcie postawy stojącej. W teologicznej myśli Łukasz oznacza jednak bardzo często zmartwychwstanie, wskazuje, na powstanie w znaczeniu zmartwychwstania. Czasownik ten Łukasz odnosi wprost do zmartwychwstania, jak w Łk 20,33, gdy saduceusze pytają Mistrza czyją będzie przy zmartwychwstaniu żona, która miała wielu mężów.

Czasownik anastasis, jest jednak także przez Łukasz używany nie wprost do określenia zmartwychwstania, ale do pokazania, że w kimś dokonało się wydarzenie jakby zmartwychwstania. Maryja idzie w góry do swojej krewnej Elżbiety po wydarzeniu zwiastowania. Gdy Słowo stało się w Niej Ciałem, powstało w niej Nowe Życie – ona jakby powstała do nowego życia. Stąd też Łukasz zapisze, iż Maryja wstała (gr. anastasa) i poszła do swojej krewnej Elżbiety (Łk 1,39). Podobnie uczniowie spieszący do Emaus… Gdy napełnili się Słowem Jezusa, gdy Jezus pobłogosławił i dał im chleb, otworzyły się im oczy i poznali Go. Zapisze św. Łukasz, iż uczniowie poznawszy Jezusa wstali (gr. anastasis) – czy tez jak można powiedzieć, zmartwychwstali – i pełni mocy wrócili do Jerozolimy by dawać świadectwo o Zmartwychwstałym. Obudziło się w nich nowe życie – życie, które zapaliło w nich spotkanie ze Zmartwychwstałym.