Chrystus - prawdziwy Człowiek w wierze Kościoła starożytnego

Informacje zawarte w apokryfach zaspakajały czysto ludzką ciekawość. Tam są zawarte pobożne historie opowiadające o Maryi, Józefie, dzieciństwie Chrystusa, losach apostołów, itd.  Były też apokryfy, których autorzy stawiali sobie bardziej ambitne cele. Chcieli np. wytłumaczyć na swój sposób miejsca trudniejsze z ewangelii, albo nawet przedstawić uzasadnienie dla pobożnych zwyczajów, czy nawet przekonań, które jeszcze nie zostały zdogmatyzowane. O co chodzi? Przykładem niech będzie wiara w świętość Maryi, w jej dziewictwo, albo wniebowzięcie. Pobożni chrześcijanie byli o tych prawdach przekonani od samego początku, choć nie były one oficjalnie głoszone. Właśnie wiara w te prawdy były w obrazowy sposób przedstawiana w apokryfach. Kościół oficjalny wprawdzie do tych apokryfów się nie odwoływał, ale mimo to one wpływały i na wiarę i pobożność. Tytułem przykładu można zacytować imiona rodziców Maryi, które znamy tylko z apokryfów, a mimo to w chrześcijaństwie są uznawane.

Inne apokryfy stały się także środkiem propagującym idee wrogie chrześcijaństwu, albo je deformujące. Autorzy podszywający się pod postacie znane z ksiąg kanonicznych usiłowali przemycać do opinii publicznej poglądy, które nazywamy heretyckimi. Taki charakter miały np. apokryfy gnostyckie, czyli powstałe w nurcie myśli wywodzącej się z gnozy. Ukazywały one Chrystusa i Jego działalność w całkiem innym świetle. Nie ma tutaj miejsca i nie ma takiej potrzeby, aby w tym momencie szerszej przedstawiać ten nurt myślowy. Był on bardzo modny w drugim i trzecim wieku po Chrystusie. Dziś odkurza się te pisma i przedstawia jako sensacyjne odkrycia na temat początków chrześcijaństwa. W tych pismach często pojawiają się spekulacje na temat Chrystusa. Przedmiotem tych spekulacji są zarówno prawdy głoszone przez Chrystusa, jak też Jego życie i działalność. Te pisma z kolei były bardzo niebezpieczne dla wiary i dla prawdy o Chrystusie, gdyż ją mocno zaciemniały, albo wręcz zniekształcały.