Prawdę o Chrystusie Bogu i Człowieku przedstawiały Wyznania Wiary starożytnego Kościoła. Wiarę w Jego Boskie pochodzenie wyrażała pierwsza część artykułu chrystologicznego. Natomiast druga jego część mówiła o Jego ziemskim pochodzeniu i Jego ludzkiej naturze.

Starożytne Wyznania Wiary o człowieczeństwie Chrystusa

Chrystus to Syn  Boży ale także konkretna postać historyczna. Żył i działał w określonym czasie i miejscu. Występował publicznie, czego świadkiem było wielu ludzi. Jego nauka i dokonywane czyny budziły żywe zainteresowanie, a wielu wypadkach bardzo żywe reakcje bezpośrednich świadków. Znano Go jako Jezusa z Nazaretu. Znano Jego bliskich i środowisko, z którego pochodził i w którym wzrastał. Dla tych, który uwierzyli w Jego przesłanie był On Wcielonym Synem Bożym, Mesjaszem, Zbawicielem. Inaczej odbierali Go żydzi, wśród których żył, a jeszcze inaczej poganie zamieszkujący Cesarstwo Rzymskie. Najpierw o Nim opowiadano i wiadomości przekazywano sobie z ust do ust, następnie zaczęto Jego naukę i Jego historię utrwalać na piśmie. Autorami tych tekstów byli świadkowie tych wydarzeń, a potem ci, którzy uwierzyli świadkom. Byli to Jego wyznawcy, nazwani chrześcijanami. Do tego grona mógł zostać zaliczony tylko ten, kto uwierzył, że Chrystus był Wcielonym Synem Bożym. Pierwsi chrześcijanie wyznawali wiarę przede wszystkim w Bóstwo Chrystusa, bo Jego istnienie ziemskie było oczywiste. W miarę jednak jak upływał czas od śmierci Chrystusa, równie niektóre elementy Jego ziemskiego życia stawały się przedmiotem wiary. To, co na ten temat należało przyjmować z wiarą zostało określone w Wyznaniach Wiary. Mówił na ten temat artykuł o Jego ziemskim pochodzeniu.