Wątpliwości co do prawdziwego człowieczeństwa Chrystusa

Przypomnijmy sprawę umykającą naszej uwadze. Przecież wtedy nie istniały żadne dokumenty poświadczające narodzenie czy też śmierć człowieka. Nawet rok urodzenia było trudno ustalić, bo nie istniała jednolita rachuba lat. Już kilkadziesiąt lat po śmierci Chrystusa pojawiły się głosy poddające w wątpliwość Jego rzeczywiste człowieczeństwo. Pierwsi z takich wątpiących może nie tyle wątpili w to, że w ogóle istniał, ile pytali o to, czy naprawdę miał rzeczywiste ciało, czy rzeczywiście był prawdziwym człowiekiem.

Najbardziej popularny wśród tych kręgów ludzi był pogląd o pozornym człowieczeństwie Chrystusa. On miał pozorne ciało, albo przybierał postać ludzi. Zwolennicy tego poglądu mówili, że ludziom albo się wydawało, że On jest człowiekiem, albo, że On tylko przybierał postać jakiegoś człowieka. Ludziom, świadkom tych wydarzeń, tylko się wydawało, że widzą człowieka o imieniu Chrystus. On tylko pozornie przebywał między ludźmi i spełniał czynności charakterystyczne dla ludzi. Ponieważ po grecku słowo „wydaje mi się” brzmi „doceo”, a „wizja, pozór” to po grecku „dokema”, stąd zwolenników tego typu poglądów nazwano doketami, a cały kierunek doketyzmem.