Chrystus - prawdziwy Człowiek w wierze Kościoła starożytnego

Powodów powątpiewań w prawdziwe i pełne człowieczeństwo Chrystusa było kilka. Wymienię co poniektóre, może najważniejsze z nich. Ewangelię dużo opowiadają o nadzwyczajnych przymiotach ciała Chrystusa. Jak pamiętamy chodził po jeziorze; pojawiał się nagle; nie pozwalał się ująć, gdy Go rodacy z Nazaretu chcieli strącić ze skały, itp. . Takich wydarzeń ewangeliści nie wyjaśniali. Stad u niektórych czytelników pojawiały się wątpliwości. Skoro Chrystus takie rzeczy czynił, to może nie miał prawdziwego ciała, może miał tylko ciało pozorne? Nie kwestionowano prawdziwości Jego pojawień się, ale mówiono: apostołom i uczniom tylko się zdawało, że ma takie samo ciało jak oni. Im się tylko wydawało, że mają do czynienia z prawdziwym człowiekiem.

Inna przyczyna tych wątpliwości miała przyczyny, że tak powiem naukowe, bo filozoficzne. Większości starożytnych filozofów uważała, że jest rzeczą niemożliwą, by absolut, czyli Bóg, może łączyć się z materią. Materię uważano za coś nieczystego, a tym samym niegodnego Boga. Nie mogli zatem zgodzić się z chrześcijańską prawdą o Bogu, który stał się człowiekiem. Z tych samych powodów wyśmiewano chrześcijańską wiarę w zmartwychwstanie umarłych. Większość filozoficznych szkół za cel życia uważała wyzwolenie się ducha ludzkiego z materii, czyli ciała.