Wierzę w Ducha Świętego

Czego więc Kościół uczy o Duchu Świętym?

Swoją refleksję o Duchu Świętym Kościół rozpoczyna od przypomnienia fundamentalnej prawdy o objawieniu Ducha Świętego przez Jezusa Chrystusa. Bez tego objawienia nie wiedzielibyśmy o istnieniu Ducha Świętego. Pan Jezus, sam namaszczony Duchem Świętym i prowadzony przez Ducha Świętego, przed swoim odejściem obiecuje w Wieczerniku posłanie Ducha Świętego, dar Ducha Świętego dla Apostołów (por. J 16,7-13). Refleksja więc nad objawieniem Ducha Świętego w życiu Jezusa i obietnica posłania Ducha Pocieszyciela, Ducha Prawdy oraz refleksja nad tajemnicą Pięćdziesiątnicy, czyli zesłania Ducha Świętego, stanowi podstawę i punkt wyjścia dla dalszych rozważań. Rozważania te prowadzą w kierunku początków, czyli czasu przygotowania do objawienia tajemnicy Ducha Świętego, ale także ku czasom Kościoła. Chodzi tu o odkrywanie obecności i działania Ducha w Starym Testamencie oraz w życiu pierwotnego Kościoła. Trzeba pamiętać także o następującej w dalszych wiekach – zwłaszcza w okresie patrystycznym – teologicznej refleksji nad tajemnicą osoby Ducha Świętego oraz nad tajemnicą Jego obecności i działania w życiu Kościoła i w życiu duchowym człowieka.