Przypowieść o talentach (Mt 25,14-30)
Przypowieść o talentach jest obecna w Ewangelii wg św. Łukasza, gdzie Jezus przechodząc przez Jerycho wygłasza pouczenie mówiąc o minach (Łk 19,12-27).
I. Lectio – czytanie i zrozumienie Pisma
Po modlitwie i przyzwaniu Ducha Świętego przeczytajmy tekst, aby jak najlepiej go poznać i zrozumieć. Czytamy i poznajemy tekst.
Prawdziwa historia
Przypowieść o talentach przywołuje liczne wcześniejsze przypowieści, w których Jezus porusza podobną problematykę: „przypowieść o nielitościwym dłużniku” (Mt 18,23-35); „o nieuczciwym zarządcy” (Mt 24,45-51); „o pannach mądrych i głupich” (Mt 25,1-13). Składa się ona z krótkiego wprowadzenia, w którym Jezus opowiada o wyjeździe pana oraz rozdziale pieniędzy wśród sług. Dalej następuje informacja o postępowaniu sług w czasie między wyjazdem a powrotem pana (Mt 25,16-18), i wreszcie opis rozrachunku pana ze sługami, po jego powrocie (Mt 25,19-30).
Przypowieść o talentach można podzielić na trzy części: przeszłość, w której człowiek otrzymuje dar, teraźniejszość, w której powinien go wykorzystać, oraz przyszłość, w której zażąda się zdania rachunku z dokonanych czynów.
Przypowieść o talentach jest obecna w Ewangelii wg św. Łukasza, gdzie Jezus przechodząc przez Jerycho wygłasza pouczenie mówiąc o minach (Łk 19,12-27). Obydwie wersje najprawdopodobniej pochodzą ze wspólnego źródła – tzw. Ewangelii Galilejskiej (tzw. źródło Q). Pomimo pewnej odmienności obu przypowieści z łatwością odnaleźć można tę samą podstawową strukturę: odjazd pana, przekazanie pieniędzy sługom, rozrachunek ze sługami po powrocie pana, przy czym najbardziej niekorzystny obrót sprawy dotyczy trzeciego sługi. Także sentencję z Mt 25,29 można odnaleźć niemal dosłownie w Łk 19,26.
