Paruzja

Mateuszowa przypowieść o talentach jest niejako kontynuacją poprzedzającej jej przypowieści „o pannach mądrych i głupich” (Mt 25,1-13). Wezwanie do czujności i gotowości na przyjście Pana zostaje powtórzone. Jezus ponownie zachęca słuchaczy do czujności. Po wezwaniu do czujności, po przypomnieniu, iż nieznany jest czas powtórnego przyjścia Zbawiciela, Jezus zachęca, by owo czuwanie łączyło się z aktywnością. Jest to centrale przesłanie przypowieści o talentach. Warto jednak zwrócić uwagę, iż po tej przypowieści następuje opis sądu ostatecznego (Mt 25,31-46). A zatem przypowieść o talentach z jednej strony jest przedłużeniem nauk o powtórnym przyjściu Chrystusa, jest jak poprzedzające je przypowieści zachętą do czuwania, do trudzenia się dla królestwa Bożego. Stąd też opowiadanie Mt 25,14-30, które rozpoczyna się od niepełnej wypowiedzi (anakolut): „Podobnie też jest” (Mt 25,14), można rozpocząć zdaniem: „W czasie paruzji Syna Człowieczego będzie podobnie jak z człowiekiem...”.

Zgodnie z koncepcją św. Mateusza przypowieść jest ilustracją idei czujności; mówi ona, na czym ono rzeczywiście polega. Czuwać oznacza być wiernym, aktywnym, nie poddawać się pokusie lenistwa.