Słysząc te słowa myślimy o przemówieniu Jezus podczas przemówienia szabatowego w synagodze nazaretańskiej, gdy przytoczył wypowiedź Izajasza a następnie dodał: „Dziś spełniły się te słowa, któreście słyszeli!”. Czy zatem rzeczywiście na Jezusie spełniło się proroctwo Izajasza?

Nowy Testament głosi, że starotestamentalne zapowiedzi spełniły się w osobie Jezusa Chrystusa. Szczególnie Łukasz podkreśla, że Jezus był „pełen Ducha Świętego” (por. Łk 1,15; 4,1). Pomimo ciągłego zjednoczenia z Duchem, można w życiu Jezusa wskazać momenty szczególnego działania Ducha Bożego. Są to: dziewicze poczęcie Maryi (Łk 1,35: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię”; Mt 1,20: Albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło!”), chrzest w Jordanie (Mt 3,16: „A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły się nad Nim niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębica i przychodzącego nad Niego”; J 1,32: „Jan dał takie świadectwo: Ujrzałem Ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim”), początek publicznej działalności (Łk 4,14: „Potem powrócił w mocy Ducha do Galilei”) oraz śmierć (Hbr 9,14: „[Jezus] przez Ducha wiecznego złożył Bogu siebie jako niepokalaną ofiarę”) i zmartwychwstanie (Rz 8,11: „Jeżeli mieszka w was Duch Tego, który wskrzesił z martwych Chrystusa…”).

Duch Boży zstępuje więc na Jezusa i pozostaje z Nim na znak inauguracji nowego stworzenia, którego Mesjasz napełniony Duchem Świętym jest fundamentem i twórcą. Dzieło to zostało z pewnością zainaugurowane, ale gdy z uwagą przeczytamy raz jeszcze tekst proroctwa Izajasza – a zwłaszcza zapowiedź powszechnego i niczym niezmąconego pokoju (por. Iz 11,6-9), nawrócenia obcych ludów (Iz 11,10-12), pojednania zwaśnionych stron (Iz 11,13-14) czy zgromadzenia rozproszonego Ludu Bożego (Iz 11,15-16) – to stwierdzimy, że nie wszystko jeszcze znalazło swe ostateczne spełnienie. A zatem pełna realizacja proroctwa nastąpi dopiero w czasach eschatologicznych.