Obietnica stałej obecności

Całość kończy się zapewnieniem Jezusa, iż będzie z Apostołami i zagwarantuje powodzenie ich pracy – „Jestem z wami”. Apostołom nie wystarczą jedynie siły naturalne w wypełnianiu misji: sam Pan będzie towarzyszył wysłannikom. Wzmocni ich swoją mocą i swoim autorytetem. Taka myśl pojawia się wiele razy w Starym Testamencie, którego autorzy często piszą o szczególnej obecności Boga (por. Rdz 26,24; Pwt 20,1-4; Joz 1,9; Iz 41,10; 43,5; Jr 1,8.19). Jest to obietnica, która ma swoje źródło w imieniu Boga – hebrajskie Jahwe (Wj 3,15). Mimo słabości wybranych ludzi moc Boga przezwycięży wszelkie trudności. W naszym wypadku oznacza to, iż Bóg Izraela, za pośrednictwem uwielbionego Chrystusa, przekształca teraz swoją obecność na korzyść Izraela w obecność na korzyść wszystkich narodów i to na zawsze.

Dwa semicko zabarwione zwroty wyrażają tę ciągłą obecność Chrystusa wśród swych wysłańców oraz jej trwanie. Pierwszy zwrot: „przez wszystkie dni” znaczy tyle, co zawsze, ciągle. Odpowiada hebrajskiemu kol-hajamim, które jest często zastępowane przez leolam (= wiecznie). Gdy chodzi o drugi zwrot: „aż do skończenia świata” to jego sens jest dyskusyjny. Może mieć znaczenie czasowe (skończenie, koniec) albo przestrzenne (kraniec). W drugim wypadku można by przyjąć, że Chrystus zapowiada swoją obecność nieograniczoną geograficznie czy etnicznie. Jednak termin grecki (synteleia) ma najczęściej znaczenie czasowe. W takim razie wskazuje na końcową epokę Kościoła. Epokę tę zainaugurowało zmartwychwstanie Chrystusa i Jego wejście w posiadanie kosmicznej i uniwersalnej władzy.