Poza wyrażeniami które mówią o obdarowaniu, o otrzymaniu przez uczniów Chrystusa Ducha, w listach Pawłowych często pojawiają się również i inne zwroty wyrażające – wskazujące na owo obdarowanie.

Dla przekazania prawdy o obdarowaniu chrześcijan Duchem Świętym Paweł używa różnych wyrażeń. We wspomnianym Liście do Rzymian zapewnia, iż „mamy pierwociny Ducha” (Rz 8,23), a zatem posiadamy pierwsze dary, pierwsze owoce odkupieńczego dzieła Chrystusa. Otrzymaliśmy Ducha Świętego, a równocześnie oczekujemy pełni darów. Jednak dzięki darowi Ducha mamy już przedsmak przyszłej chwały. W przeżyciu, w doświadczeniu Ducha Świętego, uczy Paweł, człowiek już posiada przedsmak przyszłej chwały, tęskni za pełną realizacją obietnic, które gwarantuje mu włączenie przez tajemnicę Jezusa Chrystusa do rodziny Bożej[3].

Na obdarowanie Duchem Paweł używa także określenia „napojenia”. W przesłaniu do wspólnoty w Koryncie Apostoł pisze, iż chrześcijanie „w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem” (1Kor 12,13). Duch Boży jest w tym tekście wyraźnym sprawcą jedności chrześcijan. Jest On niewątpliwie darem Bożym, który posila uczniów Chrystusa by ci trwali w jedności. Podobne przesłanie zawiera Drugi List do Koryntian, w którym Paweł pisze o namaszczeniu, o pieczęci: „tym, który umacnia nas wespół z wami w Chrystusie, i który nas namaścił, jest Bóg. On też wycisnął na nas pieczęć i zostawił zadatek Ducha w sercach naszych” (2 Kor 1,21-22). A zatem Bóg daje wierzącym Ducha, który umacnia uczniów Chrystusa z piszącymi list. Bóg dał Koryntianom, jak również piszącym List do Koryntian: „zadatek Ducha” (2 Kor 5,5 por. Ef 1,14; 4,30). Dzięki obecności Ducha Świętego życie wiernych już teraz stanowi początek uczestnictwa w szczęściu wiecznym.