W czternastym rozdziale Pierwszego Listu do Koryntian Paweł wymienia dary, które są znakami objawiającego się Ducha. Wymienia dar proroctwa i dar języków. Pokazuje, iż Duch działa w poszczególnych osobach – jak np. dar języków, który służy rozwojowi indywidualnemu (1Kor 14,2-3.14-15) jak i we wspólnocie, jak np. dar proroctwa, który służy dobru wszystkich chrześcijan.

Nauka ta wypływa ze stwierdzenia Pawła: „nie chciałbym, bracia, byście nie wiedzieli o darach duchowych” (1Kor 12,1). Stąd też jego zachęta „Starajcie się posiąść miłość, troszczcie się o dary duchowe, szczególnie zaś o dar proroctwa” (1Kor 14,1). W obu tych przypadkach – gdy mówi o darach w sensie ogólnym, Apostoł używa terminu pneumatika – w sensie „sprawy duchowe”, które to „dary” były nadużywane przez tych, którzy we wspólnocie korynckiej uchodzili za „duchowych”.