Winnica Pańska
Starotestamentowe figury Kościoła.
W jaki sposób winnica stała się jednym z symboli odnoszących się do Izraela?
Jak istnieje winnica i jej owoce, które radują serce człowieka (por. Ps 104,15), tak też jest taka winnica, której owoce sprawiają radość Bogu. W ten oto sposób winny krzew stał się symbolem Izraela jako Ludu Bożego – zasadzonego i pielęgnowanego przez Jahwe – „właściciela winnicy” (por. Ps 80,8-12; Iz 5,1-7; 27,2-6; 24,3-7; Jr 2,21; 6,9; 12,10; Oz 3,1; 10,1).
Na uwagę zasługuje tutaj fragment Psalmu 80, którego autor ukazuje dzieje ludu wybranego posługując się właśnie metaforą winnego krzewu:
„Jak krzew winorośli wyrwałeś nas z Egiptu
i przesadziłeś do innego kraju.
Narody pogańskie przed nami wygnałeś,
miejsce nam oczyściłeś, byśmy swe korzenie tutaj zapuścili
i kraj ten zapełnili.
I wypuściliśmy gałęzie potężne jak Twe cedry,
które swoim cieniem góry okrywają.
Nasze pędy dotarły do samego morza,
a pnącza się rozrosły aż do wschodniej rzeki.
Dlaczego więc zburzyłeś mury swej winnicy,
by każdy przechodzień mógł grabić jej owoce?
Leśne dziki ciągle pustoszą jej wnętrza,
a polne zwierzęta wciąż ją obgryzają!” (Ps 80,9-14).
Jahwe – jak przystało na dobrego i troskliwego ogrodnika – dokłada starań, by należąca do Niego winnica – lud wybrany – miała zapewnione jak najlepsze warunki do wzrostu i wydania owoców.
