Winnica Pańska

Na koniec warto postawić jeszcze jedno ważne pytanie: Jakie przesłanie dla współczesnego Kościoła kryje się w analizowanych dziś tekstach?

Zarówno słuchacze pieśni Izajasza jak i słuchacze przypowieści Jezusa stopniowo uświadamiali sobie, że to właśnie oni są ową „winnicą”, od której oczekuje się konkretnych owoców. Miłość Boga domaga się odpowiedzi w postaci miłości.

Warto w tym miejscu wspomnieć jeszcze jeden starotestamentowy tekst – „Przypowieść o winorośli”, jaką znajdziemy w piętnastym rozdziale Księgi Ezechiela (Ez 15,1-8). Oscyluje ona wokół głównego tematu, który sprowadza się do kwestii: „Czym winorośl góruje nad jakimkolwiek innym drzewem liściastym?” (por. Ez 15,2). Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że tym, co wyróżnia winny krzew jest wyłącznie jego owoc! Bez niego winorośl pozostaje bezużyteczna, co jednoznacznie sugeruje retoryczne pytanie: „Czyż weźmie się z niego drewno, by uczynić jakiś przedmiot? Czyż użyje się go do zrobienia kołka, aby na nim zawiesić jakieś naczynie?” (Ez 15,3). Winnica nieprzynosząca owocu stanowi jedynie źródło drewna opałowego (por. Ez 15,4-5). Ta wzmianka stanowi – podobnie jak teksty Izajasza – ostrzeżenie przed surową karą dla Izraela – bezowocnej „Winnicy Pańskiej” (por. Ez 15,6-8).

Nowotestamentowym odpowiednikiem piętnastego rozdziału Księgi Ezechiela jest piętnasty rozdział Ewangelii Jana, w którym Jezus mówi do swych uczniów: „Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami! Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic uczynić nie możecie! Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie! Potem zbiera się ją i wrzuca do ognia, i płonie!” (J 15,5-6). Sama przynależność do Kościoła jeszcze nie gwarantuje sukcesu. Jedynie trwała i żywa więź z jego Założycielem pozwala przynosić oczekiwane owoce. Tylko w Nim, z Nim i przez Niego buduje się Kościół – Lud Nowego Przymierza.

Dzieje Izraela powinny być dla Kościoła nauką i ostrzeżeniem: Wybranie to nie tylko przywilej, lecz również odpowiedzialność! Bóg cierpliwie czeka… Słowo „oczekiwać” powraca w znamienny sposób trzykrotnie w trakcie całej „Pieśni o winnicy”: na jej początku, w środku i na końcu (Iz 5,2.4.7). W ten sposób podkreślona została cierpliwość Boga. Również w „Przypowieści o dzierżawcach winnicy” dostrzec można wręcz niezwykłą cierpliwość Pana, który po kolejnych niepowodzeniach decyduje się posyłać następnych posłańców. W końcu jednak cierpliwość kiedyś się skończy i nadejdzie – także dla wspólnoty Kościoła – czas rozrachunku.