Ewangelia wg św. Marka w dalszej części, po powołaniu uczniów, ukazuje działalność Jezusa w Galilei. Jest to czas Jego nauczania, jest to czas znaków. Znakami tymi są w sposób szczególny dokonywane przez Jezusa uzdrowienia, które potwierdzają, że jest On Panem.

Ewangelia wg św. Marka w swojej pierwszej części szczególny nacisk kładzie na znaki, których Jezus dokonuje: egzorcyzmy i uzdrowienia. Rzecz jasna ukazuje także naukę Mistrza z Nazaretu. Wszystko to sprawia, że wieść o Jezusie rozprzestrzeniała się szybko po okolicy. Wraz z nowo powołanymi uczniami Jezus udał się do ich rodzinnej miejscowości do Kafarnaum, która stała się centrum Jego misji w Galilei.

Św. Marek kreśląc pierwszy cud zapisze, iż był to dzień szabatu, dzień odpoczynku Boga i człowieka ze względu na Boga. Jezus jednak działał również w szabat, gdyż jest On Panem szabatu, On jest zapowiedzią tego szabatu, w którym całe stworzenie osiągnie swój upragniony cel. Tego właśnie dnia Jezus poszedł do synagogi by nauczać.

Synagoga była miejscem, w którym Żydzi zbierali się przede wszystkim na słuchaniu i wyjaśnianiu Pism oraz na modlitwie. Wszystkich obecnych w synagodze zdumiewały słowa Jezusa. Jego nauczanie wywoływało zdziwienie, gdyż „uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę” (Mk 1,22). Słowa Jezusa wywoływały zdumienie, gdyż posiadały Bożą moc. Posiadały Jego moc.

Jezus jest Słowem Boga, tak prawdziwym i skutecznym, że stało się ciałem w łonie Maryi. Autor Listu do Hebrajczyków zapisze: „Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca” (Hbr 4,12). Słowo Jezusa rzeczywiście przenikało – i wciąż przenika ludzkie serce, pobudzając do nawrócenia, Słowo to usprawiedliwiało i wciąż usprawiedliwia. Słowo to jednak także przynosi pociechę. Reakcja człowieka na słowo Boże zmienia się w zależności od otwarcia lub zamknięcia na nie.

Mówiąc o słowie Jezusa warto zwrócić uwagę, iż Jego nauczanie różniło się od nauk głoszonych przez uczonych w Piśmie, którzy wyjaśniali słowo tak, jak sami się tego nauczyli. Jezus natomiast głosił w pewnym sensie nowe słowo któremu posłuszne są nawet duchy nieczyste. Jezus mówił bowiem o Bogu w sposób nowy, ożywiający i uzdrawiający. On nie interpretował przepisów Prawa, ale pozwalał odczuć siłę Boga. Ukazywał Go, gdyż sam jest obrazem Boga.