Jaka jest wewnętrzna struktura Kościoła według św. Mateusza?

Na podstawie Ewangelii, a szczególnie rozdziału 18, można wyrobić sobie zdanie o wewnętrznej strukturze Kościoła. Zdaniem ewangelisty Kościół jest wspólnotą Boga Ojca, Jezusa – Syna Bożego oraz wspólnotą braterską.

Co to znaczy, że Kościół jest wspólnotą Boga Ojca?

Ewangelista liczył się z rzeczywistością, w jakiej istnieć będzie nowy lud Boży. Miał świadomość, że w jego skład wchodzić będą narody różnych czasów, różnych kultur i języków. Ponadto wiedział, że nowy Izrael będzie obejmował ludzi dążących do królestwa niebieskiego, ale żyjących na ziemi. Liczył się także z tym, że w tej nowej wspólnocie, jak na roli, szatan siał będzie ziarno zła. Dlatego zdawał sobie sprawę z tego, że w tej wspólnocie muszą istnieć czynniki zespalające ją wewnętrznie.

Pierwszym i podstawowym elementem, formującym i spajającym wewnętrzną strukturę Kościoła jest Bóg Ojciec w niebie. Stanowi On punkt centralny całej Ewangelii. Porównanie z pozostałymi Ewangeliami synoptycznymi jest pod tym względem bardzo pouczające. W Ewangelii św. Mateusza Jezus mówi aż 21 razy o Bogu jako Ojcu ludzi (Mt 5,16.45.48; 6,1.4.8.9.15; 7,11; 10,20.29; 13,43) a w Ewangelii św. Łukasza tylko 5 razy. Bóg jest Ojcem nowego ludu Bożego, bo jest Ojcem wszystkich ludzi. Członkowie wspólnoty Kościoła są w sposób szczególny Jego dziećmi, przybranymi synami. Synostwo to nie wynika z pochodzenia naturalnego, ale ma charakter duchowy. Jest owocem zbawczej woli Boga, owocem Jego łaski (Mt 5,16.45.48; 6,1.4.8.15; 13,45). Bóg Ojciec jest miarą prawdziwej wielkości i miarą postępowania członków nowej wspólnoty. Ewangelista wspomina Boga cztery razy w osiemnastym rozdziale (Mt 18,10.14.19.35). Ponieważ wolą Ojca jest, aby nikt z tych małych nie zginął (Mt 18,14), dlatego Jezus polecił Kościołowi na Nim budować życie duchowe. On zawsze strzeże małych i potrzebujących i troszczy się o nich. Przebacza grzechy każdemu, jeśli ten z serca odpuści swemu bratu. Szczególnie z przypowieści o nielitościwym dłużniku (Mt 18,21-35) wynika jasno, że Bóg jest miarą postępowania członków wspólnoty – Kościoła: „Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was z serca nie przebaczy swemu bratu” (Mt 18,35). Całe życie Kościoła powinno być zwrócone ku Bogu jako celowi. On formuje życie wspólnoty. Jego władza nad Kościołem ujawnia się w miłości, przebaczeniu, ale i w karze. Taki obraz wewnętrznej struktury Kościoła i jego relacji do Boga zgodny jest z duchem i treścią całej Ewangelii, w której centrum znajduje się Ojciec niebieski. Dlatego dzieło św. Mateusza zasługuję więc w pełni na miano Ewangelii Ojca.