Bierzmowanie - prorocy i Pisma

W jaki sposób zostały wyrażone zapowiedzi sakramentu bierzmowania w tekstach proroków?

Jak zostało wyżej powiedziane, zapowiedzi sakramentu bierzmowania są dostrzegane pierwszorzędnie w tekstach prorockich, gdzie pojawia się motyw ducha Pana. W pierwszej kolejności na uwagę zasługuje tekst proroka Izajasza, który dotyczy osoby przyszłego Mesjasza, pochodzącego z rodu Dawida: „I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej. Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej” (Iz 11,1-3). Duch Pana (rûaḥ IHWH), jaki miał spocząć na Mesjaszu wraz ze swymi darami, miał uczynić go idealnym królem. Poszczególne dary uwypuklają całe bogactwo charyzmatu królewskiego, który miał przyozdobić przyszłego Mesjasza najwspanialszymi przymiotami rządzenia.

Do osoby Mesjasza należy także odnieść inne teksty Izajaszowych proroctw, w których pojawia się motyw ducha Pana (rûaḥ IHWH): „Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo” (Iz 42,1); „Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim, by opatrywać rany serc złamanych, by zapowiadać wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę” (Iz 61,1). Teksty tych proroctw znalazły swe wypełnienie w osobie Jezusa Chrystusa, który słowa zawarte w Iz 61,1 sam odniósł do siebie oraz do podjętej i realizowanej przez siebie misji (zob. Łk 4,16-22). Chrystus zatem jest zapowiadanym Mesjaszem (zob. np. Dz 2,36; 3,20; 18,28), na którym - jak zaświadczył Jan Chrzciciel - spoczął Duch Święty (zob. Mt 3,16; Mk 1,10; Łk 3,22; J 1,32); Mesjaszem, który został namaszczony Duchem Świętym (zob. Dz 10,38).