Biblijny opis składania kolejnych ofiar na ołtarzu przez Aarona i jego synów zawiera głębokie przesłanie teologiczne. Zanim zgromadzenie sprawujące liturgię ofiarniczego kultu wejdzie w komunię życia z Bogiem, wyrażającą się we wspólnotowym posiłku (ofiara wspólnotowa), to wcześniej powinno zadbać o oczyszczenie z grzechów (ofiara oczyszczenia) oraz całkowite poświęcenie się Bogu (ofiara całopalna). Odtąd funkcje kapłańskie, dotychczas sprawowane przez Mojżesza, będą należeć do kapłanów pochodzących z rodu Aarona, których zadaniem będzie służba Izraelitom, polegająca na pomaganiu im w urzeczywistnianiu więzi z Bogiem.

Kulminacyjny moment „prymicyjnej” ofiary rozpoczął się od wejścia Mojżesza i Aarona do wnętrza Namiotu Spotkania, a więc od obdarowania ich wyjątkową łaską, jaką było przebywanie w bliskości Boga, który pragnie za pośrednictwem swoich sług błogosławić oczekującemu na zewnątrz Przybytku ludowi (Kpł 9,23). Kapłan bowiem wypowiadając nad ludem błogosławieństwo (Lb 6,24-26), co należało do jego istotnych zadań (Pwt 10,8), nie opierał tej czynności na własnej świętości, ale na mocy Boga. Stąd też, dopiero wtedy, kiedy Mojżesz wspólnie z Aaronem po wyjściu z Namiotu Spotkania pobłogosławili zgromadzony na zewnątrz lud ukazała się „chwały PANA” (Kpł 9,23), a następnie wyszedł od Boga ogień, który pochłonął złożone na ołtarzu ofiary (Kpł 9,24). Oznaczało to, że ostateczny cel sprawowanego kultu został osiągnięty, gdyż grzeszni ludzie dzięki pośrednictwu nowo wyświęconych kapłanów otrzymali dostęp do przenajświętszego Boga. Doświadczenie Bożej obecności spowodowało wybuch spontanicznej radości wśród Izraelitów biorących udział w tych uroczystościach (Kpł 9,24). Zainaugurowany złożeniem „prymicyjnej” ofiary kult umożliwiał ludowi nawiązanie zażyłej relacji z Bogiem, a w konsekwencji początek nowego życia w prawdziwej wolności. Pamiątka pierwszej ofiary, jaką złożył Aaron, będzie odtąd corocznie celebrowana w Dniu Pojednania (Przebłagania), kiedy to kapłani będą pomagać uczestniczącym w tej liturgii oczyścić się z grzechów, by mogła zostać nawiązana łączność między Izraelem a Bogiem.