Stary Testament ukazuje kapłanów jako osoby przeznaczone do pełnienia kultu Bożego.
Tak narodziła się liturgia prowadząca do zjednoczenia z Bogiem, które najpełniej urzeczywistnia się w osobowej komunii z Jezusem Chrystusem. Zbawcza śmierć na ołtarzu krzyża Bożego Syna stała się ofiarą przebłagalną za ludzkie grzechy (Hbr 9,11-14), umożliwiając każdemu człowiekowi wejście w pełne radości trwałe zjednoczenie z Bogiem Ojcem (J 15,11). Wszystkie zapowiedzi kapłaństwa w Starym Testamencie znajdują bowiem swoje wypełnienie w jedynym kapłaństwie Jezusa Chrystusa – „jedynym Pośredniku między Bogiem a ludźmi” (1Tm 2,5) (KKK 1544).