Kapłaństwo w ekonomii zbawienia Starego Testamentu - Pięcioksiąg

Po ceremonii obmycia, Aaron został odziany we wspaniałe arcykapłańskie szaty, mające przywodzić na myśl majestat Boga objawiającego się w obłoku nad Namiotem Spotkania, a także przypominać ludowi godność królestwa Bożego na ziemi (Wj 19,6). Księga Kapłańska opisuje szczegółowo specjalny strój kapłański (Kpł 8,7-9). Prosta lub ozdobna tunika, wykonana z delikatnego lnu, była rodzajem koszuli przylegającej do ciała, którą przewiązywano pasem, symbolizującym siłę, sprawiedliwość i wierność. Na zwykłą tunikę Aarona została następnie nałożona „wierzchnia szata” (Kpł 8,7), a na niej umieszczano najbardziej zagadkową część tego rytualnego stroju, jakim był efod (hebr. ʼēpōd). Ten związany z kultem przedmiot nakładany na szatę arcykapłana, różny od efodu lnianego noszonego przez zwykłych kapłanów (1Sm 2,18), był umieszczony na piersi w postaci złotej tabliczki, inkrustowanej drogimi kamieniami: dwanaście kamieni symbolizowało pokolenia Izraela, których reprezentantem przed Bogiem był Aaron. Wyryte na tych kamieniach pektorału (efodu) imiona dwunastu izraelskich pokoleń miały ustawicznie „wołać” do Boga, wręcz przypominać o sobie. Pektorał pełnił również funkcję wyroczni: znajdujące się w nim dwa święte losy (hebr. ʼûrîm oraz tummîm) były używane wyłącznie przez arcykapłana wewnątrz Namiotu Spotkania przed Bogiem, który był pytany o wyrażenie swej woli w ważnej dla pytającego sprawie. Ostatnim elementem kapłańskiego stroju było nakrycie głowy przyjmujące formę zawoju, na którym umieszczano „święty diadem” z napisem „poświęcony dla Boga” (Kpł 8,9), co oznaczało całkowite oddanie kapłana na służbę Bogu. Skromniejszy ubiór synów Aarona miał wyrażać prawdę o hierarchicznej strukturze kapłaństwa, wskazując jednocześnie, że zwykli kapłani (synowie Aarona) uczestniczą w godności arcykapłańskiej (Aaron). Jeszcze przed konsekracją kapłanów Mojżesz namaścił olejem przybytek oraz sprzęt używany w liturgii, który w ten sposób został wyłączony z użytku świeckiego, by być odtąd przeznaczonym na wyłączną własność Boga (Kpł 8,10-11). Następnie w geście konsekracji na głowę Aarona została wylana oliwa namaszczenia, co oznaczało otrzymanie duchowych darów, potrzebnych w służbie Bogu (Kpł 8,12).