Zrodzenie i posiadanie potomstwa

Księga Rodzaju w opowiadaniu o stworzeniu człowieka pozwala odczytać zamysł Boga wobec małżeńskiego związku mężczyzny i kobiety, który dotyczy prokreacji, a więc zrodzenia i wychowania potomstwa (Rdz 1,28). Zamierzona i błogosławiona przez Boga ludzka płodność stanowiła istotny element małżeńskiej jedności, stąd też małżonkowie pragnęli mieć liczne potomstwo (Rdz 15,5; 22,17; 2,4). Ponieważ dzieci były wyrazem Bożego błogosławieństwa, stąd też poślubieni otrzymywali życzenia posiadania wielu dzieci (Rdz 24,60; 2,2-4) i sami o to prosili w modlitwie (Rdz 25,21). Kobiety marzyły o licznym potomstwie, które stawało się dla niej źródłem szczęścia (Rdz 31,1-2), zapewniając miłość męża (Rdz 30,20). Stąd też bezpłodność dla wielu żon była powodem ogromnego zmartwienia i cierpienia (Sara – Rdz 16,2; 18,14; 20,23; Rachela – Rdz 30,1-2), a brak dzieci często prowadził do napięć i konfliktów w małżeństwie (Rdz 16,3-6; 30,1-8). Chociaż istotnym celem małżeństwa w świetle Starego Testamentu było zrodzenie i posiadanie potomstwa, to jednak równie ważnym elementem konstytutywnym dla małżeńskiego przymierza było powołanie mężczyzny i kobiety do tworzenia wspólnoty miłości. Ponieważ biblijna jedność małżonków dotyczy różnych wymiarów małżeńskiego życia, nie tylko cielesnego, stąd też starotestamentowa tradycja zawiera przykłady szczęśliwych związków małżeńskich opartych na miłości (Rdz 24,67 – Izaak i Rebeka; 29,9-14 – Jakub i Rachela).