Witaj, Arko Przymierza!

Najważniejsze wydarzenie w dziejach Arki Przymierza

Zgodnie z przekazem starotestamentowych tekstów Arka Przymierza została wykonana na pustyni u podnóża Synaju (por. Wj 25,10-22; 37,1-9; Pwt 10,1-5). Symbolizując obecność Boga prowadziła lud izraelski podczas jego wędrówki po pustyni (por. Lb 10,33-36; 14,44), a także podczas wejścia do ziemi obiecanej (Joz 3,3-4.6): arka prowadziła lud izraelski podczas jego przeprawy przez Jordan (Joz 3-4), a także w trakcie zdobywania Jerycha (Joz 6,1-20). Natchnione teksty ukazują obecność Arki Przymierza w różnych miejscach, poczynając od Gilgal (Joz 7,7), poprzez Sychem (Joz 8,33), Betel (Sdz 20,27). Czwarty rozdział Pierwszej Księgi Samuela opowiada o arce, którą zabrano z sanktuarium w Szilo na wojnę z Filistynami: Izraelici zostali pokonani, a arka została umieszczona w Aszdod w filistyńskiej świątyni boga Dagona (1Sm 5,2). Dotknięci karami Filistyni początkowo przenosili arkę z miasta do miasta, jednak ostatecznie oddali ją Izraelowi w Bet-Szemesz (1Sm 6). Następnie arka znalazła miejsce dłuższego pobytu w domu Abinadaba w Kiriat-Jearim (1 Sm 6,3-4). Dopiero, kiedy Dawid został królem postanowił sprowadzić arkę do Jerozolimy. Z tym najważniejszym wydarzeniem w dziejach arki, jakim było jej uroczyste przeniesienie do stolicy zjednoczonych pokoleń izraelskich jest związany epizod, opowiedziany w Drugiej Księdze Samuela:

„Dawid zgromadził ponownie wszystkich doborowych żołnierzy Izraela w liczbie trzydziestu tysięcy. Na czele takiej armii Dawid wyruszył do Baali Judzkiej (inna nazwa Kiriat-Jearim), aby sprowadzić stamtąd Arkę Bożą, którą nazywa się imieniem PANA Zastępów, zasiadającego na cherubach. Znajdowała się ona w domu Abinadaba, na wzgórzu. Ułożyli więc Arkę Bożą na nowym wozie i ruszyli w drogę. A Uzza i Achio, synowie Abinadaba, prowadzili wóz, na którym złożono Arkę Bożą. Achio szedł przed Arką. Dawid i wszyscy Izraelici okazywali swą radość przed PANEM, grając na wszelkich instrumentach z drewna cyprysowego, takich jak cytry i harfy, przy akompaniamencie bębenków, grzechotek i cymbałów. Kiedy przybyli w pobliże klepiska Nakona, Uzza wyciągnął rękę, aby podtrzymać Arkę Bożą, gdyż woły szarpnęły. Ale PAN rozgniewał się na Uzzę i zabił go za tę lekkomyślność. Uzza umarł przy Arce Bożej. Dawida zasmuciło to, że PAN rozgniewał się na Uzzę. Dlatego nadano temu miejscu nazwę Peres-Uzza. Zachowała się ona po dziś dzień. Tego dnia Dawid poczuł lęk przed PANEM, więc rzekł: Nie mogę sprowadzić Arki PANA do siebie! Dawid zaniechał więc zamiaru sprowadzenia Arki PANA do siebie, to znaczy do Miasta Dawidowego, i postawił ją w domu Obed-Edoma z Gat przez trzy miesiące. A PAN błogosławił Obed-Edomowi i całej jego rodzinie” (2Sm 6,1-11).