W Pnp 6,4 (por. Pnp 6,10) na uwagę zasługuje także motyw zbrojnych zastępów. Porównanie zaczerpnięte z języka militarnego podkreśla jeszcze jeden aspekt piękna oblubienicy. Jej piękno, doskonałość budzi respekt, wyjątkowy szacunek. Jest to tak zwany „timor admirationis” - bojaźń wynikająca z podziwu doskonałego piękna oblubienicy. Przyrównanie oblubienicy do zbrojnych zastępów może także wyrażać w metaforyczny sposób jej niedostępność dla zakusów jakichkolwiek wrogów, chcących naruszyć jej nieskazitelność.

Z powodu tych przymiotów, jak i innych, które są wymieniane w całym corpus Pieśni nad pieśniami, oblubienica jest podziwiana i wysławiana. Wyrazem tego mogą być słowa chóru: „podziwiają ją dziewczęta i zwą ją szczęśliwą, królowe i nałożnice ją wysławiają: «Kimże jest ta, która świeci z wysoka jak zorza, piękna jak księżyc, jaśniejąca jak słońce, groźna jak zbrojne zastępy?»” (Pnp 9-10).

W przedstawionym obrazie oblubienicy łatwo dostrzec typ Maryi niepokalanie poczętej Matki Chrystusa. Podkreślane wielokrotnie piękno oblubienicy, które dotyczy nie tylko jej zewnętrznego wyglądu, ale także duchowego wymiaru, można potraktować jako prefigurację duchowego piękna Maryi. Piękno oblubienicy nie było naruszone żadną skazą. To z kolei można odnieść do wolności Maryi od zmazy grzechu pierworodnego, którego skaza nie miała przystępu do Niej już od chwili poczęcia. Czysta, niewinna, nieskalana oblubienica przyrównana do gołąbki czy też lilii jawi się niewątpliwie jako typ przeczystej, wolnej od jakiegokolwiek grzechu Dziewicy Maryi. Bardzo wymowny w tym kontekście jest obraz lilii pośród cierni: Maryja jako przeczysta lilia została z woli Bożej uchroniona od zgubnego działania cierni, które - jak zostało wyżej powiedziane - mogą stanowić symbol złego ducha, czyli Szatana. Stąd też jak oblubienica, którą oblubienic określił jako jedyną, wybraną, tak i Maryja jest po pierwsze Tą jedyną, gdyż najczystszą spośród całego stworzenia, a po drugie - szczególnie wybraną, ponieważ przez Boga została wybrana na Matkę Syna Bożego.

Świadectwem tego rodzaju typologicznego spojrzenia na oblubienicę z Pieni nad pieśniami są między innymi teksty pieśni czy też Godzinek o Niepokalanym poczęciu Najświętszej Maryi Panny, w których opiewana jest tajemnica Niepokalanego Poczęcia za pomocą fraz zaczerpniętych z Pieśni nad pieśniami. Przykładem tego może być pochodząca z IV w. łacińska pieśń, przeznaczona na Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, która rozpoczyna się od słów: „Tota pulchra es, Maria, et macula originalis non est in Te (Cała piękna jesteś, Maryjo, i zmazy pierworodnej nie ma w Tobie)”. Widać tutaj wyraźne nawiązanie do Pnp 4,7 („Cała piękna jesteś, przyjaciółko moja, i nie ma w tobie skazy”). Kilka wezwań wspomnianych Godzinek również zostało zaczerpniętych z Pieśni nad pieśniami. Przykładem tego może być wezwanie z Seksty: „Jak lilia między cierniem. Tak przyjaciółka moja między córkami Adamowymi”, którego prawzór znajduje się w Pnp 2,2 („Jak lilia pośród cierni, tak przyjaciółka ma pośród dziewcząt”). W Nonie natomiast występuje nawiązanie do tego samego wersetu, co pieśni Tota pulchra: „Wszystka piękna jesteś, przyjaciółko moja. A zmaza pierworodna nigdy w Tobie nie postała” (por. Pnp 4,7).