Św. Justyn, jeden z najstarszych pisarzy starochrześcijańskich, pochodzący z Palestyny (Sychem, dziś Nablus), w Apologii zapisze: "Posłuchajcie, jak Izajasz słowo w słowo zapowiada dziewicze narodzenie. Mówi: "Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem: «Bóg z nami»" (Iz 7, 14).

Co było nie do wiary i co ludzie uważali za niemożliwe, to sam Bóg przepowiedział przez proroczego Ducha, zanim to miało nastąpić, aby nie wątpili, lecz uwierzyli, gdy się to stanie […]. Powiedział: "Oto Panna pocznie", znaczy, że Panna porodzi w sposób dziewiczy. Bo gdyby z kim współżyła, już by nie była panną. Ale moc Boża zstąpiła na Pannę, zacieniła Ją i sprawiła, że poczęła, bez naruszenia dziewictwa.

Posłany też do Panny anioł zaniósł Jej wieść radosną: "Oto poczniesz z Ducha Świętego i porodzisz Syna. On będzie nazywany Synem Najwyższego. Dasz Mu imię Jezus, gdyż zbawi swój lud od grzechów" (Łk 1, 31 - Mt 1, 21). Dowiedzieliśmy się tego od tych, którzy opowiadali wszystkie zdarzenia z życia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. I my uwierzyliśmy im, ponieważ powiedział przez wspomnianego Izajasza Duch proroczy.

Jezus jest imieniem hebrajskim i znaczy Zbawiciel. Dlatego anioł rzekł do Panny: "Dasz Mu imię Jezus, gdyż zbawi swój lud od grzechów" (Mt 1, 21). Wy też - sądzę - uznajecie, że prorocy nie mogli od nikogo otrzymać natchnienia, jak tylko od Bożego Słowa.”[1].