Sąd jednostkowy po śmierci w nauce Jezusa
W nauczaniu Jezusa można odnaleźć wskazania, iż sąd ten czeka każdego człowieka bezpośrednio po śmierci.
Zatem szczególnie w przekazie Ewangelii wg św. Łukasza istnieje większy nacisk na eschatologię indywidualną. Lepiej w dziele św. Łukasza odnaleźć wskazania istnienia sądu szczegółowego.
Eschatologia indywidualna Nowego Testamentu wskazuje na śmierć człowieka jako na chwilę spotkania z Chrystusem oraz na następujący po niej sąd. Jednak dla Łukasza sąd zaczyna się już teraz, jeszcze w czasie życia człowieka. Uczniom żyjącym teraz zgodnie z nauką Ewangelii, Jezus daje obietnicę wejścia po śmierci i sądzie do królestwa Bożego. Obecne życie ucznia jest więc zapowiedzią przyszłości. Jezus, znając swoich uczniów, już teraz osądza ich i obiecuje im zbawienie. Czas i jakość obecnego życia są zapowiedziami przyszłego sądu. Chrześcijanin, który był wierny Bogu na ziemi, ma pewność życia wiecznego zaraz po śmierci i sądzie szczegółowym. Sąd dokonuje się już teraz, w historii. Jest on częścią całej egzystencji człowieka. Sąd następujący po śmierci jest jedynie podsumowaniem tego, co wydarzyło się w całym życiu człowieka. Aby zachęcić chrześcijan do wierności Orędziu Chrystusowemu, autor trzeciej Ewangelii eksponuje sąd, który nastąpi nie tyle w czasie paruzji Chrystusa, co w chwili śmierci człowieka.
Zapowiedź sądu następującego bezpośrednio po śmierci człowieka jest Łukaszową przestrogą przed oddalaniem na bliżej nieokreśloną przyszłość nadchodzącego spotkania z Bogiem. Łukaszowe zachęty, aby być bogatym przed Bogiem, są wyraźnym wskazaniem, że to właśnie Bóg będzie sądził człowieka w chwili śmierci. Większość Łukaszowych tekstów traktujących o losach pośmiertnych człowieka wskazuje, iż sąd który następuje bezpośrednio po śmierci, określa ostatecznie kwestię zbawienia czy też potępienia człowieka. Można więc, analizując eschatologię indywidualną Łukasza, mówić o sądzie indywidualnym, który w sposób uroczysty zostanie ogłoszony w czasach ostatecznych. Ziemskie życie człowieka kończy się śmiercią. Dusza zostanie człowiekowi odebrana i osądzona przez Boga.
Droga do Jerozolimy, rozumiana jako droga ku świadomej śmierci, jest wzorem dla chrześcijan, którzy również oczekują na spotkanie z Chrystusem. Śmierć łączy się z sądem, który predestynuje człowieka do wiecznej radości bądź potępienia. Sąd ten będzie ostatecznym i nieodwołalnym wyrokiem. Miejsce jakie człowiek osiągnie po śmierci zależy od tego, czy jest wystarczająco bogaty przed Bogiem. Natomiast zapowiadany sąd mający nastąpić na końcu czasów, jak się wydaje, będzie uroczystym ogłoszeniem wyroku sądu szczegółowego.
