Śmierć na krzyżu była jedynym i jednorazowym aktem ofiarnym Jezusa Chrystusa dla zbawienia człowieka. Jest to akt niepowtarzalny i niepotrzebujący odnowienia, ponieważ składając go, Jezus uczynił wszystko, co jest potrzebne człowiekowi do zbawienia.

Ale serce Jezusa jest nieustannie przepełnione Jego ofiarną miłością, Jego pragnieniem dawania się człowiekowi; On pragnie obdarzać nas nieustannie łaskami, spływającymi na nas z Jego ofiary krzyżowej. Aby mógł to czynić, ustanawia Mszę Świętą. To On sam mówi przez kapłana: „To jest Ciało moje… To jest kielich Krwi mojej…”, co znaczy także w języku hebrajskim: „To jestem Ja sam, Ja sam jestem tutaj, Ja pragnę was obdarzyć łaską zbawienia”. A więc we Mszy Świętej jest obecny Chrystus w swojej ofiarnej miłości, zbawiającej człowieka, i daje nam siebie samego. Dlatego też Msza Święta jest prawdziwą ofiarą Jezusa Chrystusa; bezkrwawą ofiarą, uobecniającą Jego ofiarę złożoną na krzyżu, ofiarę krwawą; Jezus przelał swoją krew za nas.

Siostro, bracie, popatrz teraz na siebie, na twoje uczestnictwo we Mszy Świętej. Czy nie jest tak, że ty po prostu przywykłeś do Mszy Świętej i może ona wydaje ci się taka zwyczajna. Pan Bóg wie, co dzieje się teraz w twoim sercu. Pan Bóg wie, dlaczego tu jesteś; może z przyzwyczajenia albo i z jakiegoś przymusu, i może dlatego ci się tutaj nudzi. Może dlatego jesteś daleko od przeżywania prawdy, że tutaj dokonuje się największa ofiara wszechczasów; tutaj ponawia się ofiara krzyża w sposób bezkrwawy. Tutaj Jezus staje się pokarmem dla ciebie!; dla ciebie, aby ci dać moc do składania twojej ofiary, ofiary dla Boga, ofiary dla Ojczyny, ofiary dla rodziny. Na wzór Jezusa, który w drodze na krzyż napominał uczniów: „kto by między wami chciał się stać wielki, niech będzie sługą waszym” (Mk 10,43). Tak Jezus mówi do nas w czasie Mszy Świętej.