Określenie Zbawca/Zbawiciel odniesione do Boga odgrywa szczególna rolę w eschatologii prorockiej (zob. np. So 3,17; Iz 33,32; 43,3; 45,15.21; 60,16; Bar 4,22), w której  prorocy przedstawiając „czasy ostateczne”, ukazali różne aspekty ostatecznego zbawienia Izraela. W proroctwie Ezechiela na przykład Bóg jawi się jako Ten, który ocali lud swój jako swoje owce, wiodąc je jednocześnie na obfite pastwiska, na których pasł je będzie ustanowiony przez Niego pasterz (Ez 34,22-31). Na uwagę w tym kontekście zasługują tak zwane proroctwa pocieszenia oraz pokrewne pod względem gatunku literackiego pisma, w których wielokrotnie jest mowa o przychodzącym Bogu, aby ocalać swój naród izraelski:

„Powiedzcie małodusznym:

«Odwagi! Nie bójcie się!

Oto wasz Bóg, oto – pomsta;

przychodzi Boża odpłata;

On sam przychodzi, by zbawić was»” (Iz 35,4)

 Starotestamentalne obrazy przyszłego/ostatecznego zbawienia do głosu dochodzą w opisach „dnia Pańskiego” z czasów powygnaniowych:

„Oto Bóg jest zbawieniem moim!

Będę miał ufność i nie ulęknę się,

bo mocą moją i pieśnią moją jest Pan.

On stał się dla mnie zbawieniem!” (Iz 12,2);

„I powiedzą w owym dniu: Oto nasz Bóg,

Ten, któremuśmy zaufali, że nas wybawi;

oto Pan, w którym złożyliśmy naszą ufność:

cieszmy się i radujmy z Jego zbawienia!” (Iz 25,9).

Prorok Daniel wyrażając te ideę, posłużył się obrazem „księgi życia”.

„W owych czasach wystąpi

Michał, wielki książę,

który jest opiekunem dzieci twojego narodu.

Wtedy nastąpi okres ucisku,

jakiego nie było, odkąd narody powstały,

aż do chwili obecnej.

W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia:

ci wszyscy, którzy zapisani są w księdze” (Dn 12,1).

Można przypuszczać, że obecny w przywołanym wersecie motyw księgi nawiązuje do „ksiąg, które zostaną otwarte” według Dn 7,10 w kontekście sądu, jak również do następującego potem zmartwychwstania (zob. Dn 12,2-3). To zaś pozwala dostrzegać w owej „księdze życia” „księgę życia wiecznego”. Wyrażenie „wszyscy, którzy zapisani są w księdze” niewątpliwie odnosi się do tych wszystkich, którzy przeznaczeni są do życia wiecznego. Tę ideę rozwinął następnie autor Księgi Mądrości, który przedstawiając przyszły los sprawiedliwych, określił również naturę zbawienia (por. Mdr 5,2).

Analizując teksty o Bożym zbawieniu, można również dostrzec jego aspekt uniwersalny: zbawienie Boże w przesłaniu biblijnym jest dostępne nie tylko dla Izraela, ale także dla wszystkich narodów, które nawrócą się do Niego także:

„Nawróćcie się do Mnie, by się zbawić,

wszystkie krańce świata,

bo Ja jestem Bogiem,

i nikt inny!” (Iz 45,22).

Podobne przesłanie wynika z Księgi Joela:

„Każdy jednak, który wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony,

bo na górze Syjon i w Jeruzalem

będzie wybawienie, jak przepowiedział Pan,

i wśród ocalałych będą ci, których wezwał Pan” (Jl 3,5).