- Nie możemy narzekać, ale w każdej sytuacji działać mocą głębokiej wiary i obecności Chrystusa w naszym życiu - zachęcał biskup tarnowski kapłanów.

Przypomniał o mocy modlitwy i życia wewnętrznego, które powinny stanowić podstawę wszelkich działań duszpasterskich. - Skutki tego widać najlepiej tam, gdzie przeszedł przez parafię święty kapłan, kapłan gorliwy, kapłan miłujący lud Boży - wskazywał.

- W dobie obecnego kryzysu jesteśmy szczególnie wezwani do tego, by przez nas dokonywało się promieniowanie duchowego ojcostwa Boga. Nie można jednak nauczyć się duchowego ojcostwa bez zanurzenia się w ojcostwie samego Boga - wskazywał biskup.

Przywołał słowa papieża Franciszka z Patris Corde o tym, że nikt nie rodzi się ojcem, ale się nim staje. Zwrócił uwagę na wymiary ojcostwa św. Józefa, które są realizowane także w posłudze kapłańskiej względem wiernych. To miłość i bliskość, praca i troska, cierpliwość, pokora i zaufanie, odwaga i ufność wobec Boga.

- Nie wolno nam uciec, wycofać się, nabrać dystansu wobec wiernych, pozostawiając bieg historii samej sobie. Pamiętajmy, że kiedyś Bóg zapyta nas, gdzie są nasze duchowe dzieci, powierzone naszej pasterskiej pieczy. Czy uczyniliśmy wszystko, żeby je chronić przed złem i doprowadzić bezpiecznie do zbawienia? - przypomniał biskup.

Mówił, że obecna sytuacja może stać się okazją z jednej strony do wejścia na drogę heroizmu, z drugiej - niebezpieczeństwa rozleniwienia. - Wysiłek duszpasterski dziś został mocno ograniczony zewnętrznie i możemy się temu poddać budując sobie własny, wygodny, urzędniczy świat. I wielu może ta pandemia odpowiadać. Równocześnie dla wielu kapłanów przychodzi bardzo trudny okres wchodzenia w pewną depresję, marazm, bezsilność. Musimy się przed tym wszyscy bronić - apelował.

- Nie czynimy z siebie ofiar losu - zachęcał, przywołując za Ojcem św. Franciszkiem, że szczęście św. Józefa nie polega na logice ofiary z siebie, ale daru z własnej osoby.