Modlitwa w życiu sióstr służebniczek NMP
"Mogę oddychać i żyć, gdy mam tlen. Mój duch żyje, gdy modlę się. Modlitwa jest duchowym tlenem". Siostry opowiadają, jak modlą się słowem Bożym.
Oprócz modlitwy wspólnotowej staramy się o wierne praktykowanie codziennej modlitwy osobistej, która zapewnia duchowy wzrost i przygotowuje nas do owocnego udziału w modlitwie wspólnej, zwłaszcza liturgicznej.
Modlitwa osobista służebniczki to udział w adoracji wieczystej Najświętszego Sakramentu, nabożeństwo do wybranych świętych, indywidualne czytanie Słowa Bożego razem z komentarzem. Istnieje ścisła zależność pomiędzy modlitwą wspólnotową, a osobistą, ponieważ jedna wspomaga drugą.
Służebniczki – za przykładem bł. Edmunda Bojanowskiego – w Boskim Sercu Jezusa odnajdują źródło wielkiej miłości do Ojca i ludzi oraz czerpią z Niego moc, by kochać i służyć jak Chrystus. W szczególny sposób czcimy Najświętsze Serce Zbawiciela i szerzymy nabożeństwo ku Niemu. Każdy pierwszy piątek miesiąca i miesiąc czerwiec przeżywamy w duchu szczególnego uwielbienia, dziękczynienia i miłości wynagradzającej Najświętszemu Sercu Pana Jezusa za grzechy nasze i całego świata. Zgodnie z tradycją Zgromadzenia uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa poprzedzamy Godziną Świętą w domowej kaplicy, o ile można od godziny 23.00 do 24.00, aby wielbić największy dar Bożej miłości – Jezusa Chrystusa. W każdy piątek, w duchu wdzięczności Chrystusowi za Jego mękę i śmierć, odmawiamy Litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa, a w okresie Wielkiego Postu – litanię do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana. Aby głębiej wnikać w tajemnicę cierpień Chrystusa i pełniej zrozumieć nasze życie jako współudział w Jego zbawczym dziele, jak najczęściej, a zwłaszcza w piątki Wielkiego Postu i w comiesięczne dni skupienia rozważamy Drogę Krzyżową.
Serce Jezusa płonie. Ten Ogień ogrzewa, topi oziębłość i obojętność. Spala wszelkie bariery, które oddzielają od Boga i bliźnich. Napełnione tym płomieniem, możemy zapalać innych.
