Modlitwa w życiu kapłana na przykładzie bł. Romana Sitki
W relacji człowieka do Boga modlitwa odgrywa bardzo ważną rolę.
Modlitwa w życiu kapłana pozwala odnajdywać istotę powołania. Nadaje ona również kształt życiu kapłańskiemu. „Modlitwa pozwala nam stale odnajdywać to światło, które nas prowadziło od początku powołania kapłańskiego i stale prowadzi, choć czasem zdaje się ginąć w mroku. Modlitwa pozwala nam stale się nawracać, trwać w stanie nieustannego dążenia do Boga, które jest nieodzowne, jeśli mamy innych do niego prowadzić. Modlitwa pomaga nam wierzyć, ufać i miłować nawet wówczas, gdy nasza ludzka słabość wewnętrzna w tym przeszkadza”[34]. Mówiąc o modlitwie w życiu kapłana papież Franciszek podkreślił, że jest ona konieczna, aby stawić czoła trudowi apostolskiemu. Trzeba zachować harmonię między modlitwą, pracą i wypoczynkiem. Każdego dnia trzeba się zatrzymać, aby przed Tabernakulum wsłuchać się w głos Boga[35].
Życie przepełnione modlitwą pozwala na zachowanie odpowiedniego dystansu wobec trosk materialnych, które zajmują znaczne miejsce w pracy duszpasterskiej. Bł. Prymas Tysiąclecia Stefan Wyszyński wielokrotnie nawoływał kapłanów, by praca duszpasterska była prowadzona na bazie modlitwy i z niej czerpała siłę. Bowiem oddając swoje życie innym, łatwo zatracić istotę powołania kapłańskiego. „Tak częste upomnienia - odnośnie do stosunku modlitwy do pracy - płyną z istotnej potrzeby, z istotnej trudności uratowania życia wewnętrznego w nawale pracy, odrywającej nas od Boga. Pragniemy ocalić nasze życie wewnętrzne przeniknięciem pracy modlitwą”[36]. Kapłan jest mistrzem i nauczycielem modlitwy dzięki świadectwu własnej pobożności i osobistego umiłowania modlitwy. Taki przykład zostawił nam bł. Roman Sitko. Miał on też konkretną radę dla każdego kapłana, aby w kapłańskim mieszkaniu znalazł swoje miejsce klęcznik do modlitwy[37].
Bibliografia:
- A. Nowak, Ksiądz Rektor Roman Sitko. Życie, działalność i męczeństwo, Tarnów 1998.
- S. Sojka, Duchowość Błogosławionego Romana. Życie – cnoty – męczeństwo. Kraków 2006.
[1] M.in.: Sobór Watykański II, Dekret o formacji kapłańskiej “Optatam totius”; Jan Paweł II, Posynodalna adhortacja apostolska „Pastores dabo vobis” (1992), Kongregacja ds. Duchowieństwa, Dyrektorium o posłudze i życiu kapłanów (1994); Kongregacja ds. Duchowieństwa, Instrukcja „Kapłan pasterz i przewodnik wspólnoty parafialnej” (2002) także liczne Listy Jana Pawła II do kapłanów na Wielki Czwartek.
[2] Benedykt XVI, «Słowo» i «sakrament» to dwa główne filary posługi kapłańskiej, Audiencja generalna (01.07.2009), „L’Osservatore Romano” (wyd. pol.), 30/10 (2009), s. 27.
[3] Jan Paweł II, Pozdrowienie na zakończenie mszy w Starym Sączu 16 czerwca 1999, [dostęp 5 III 2022 r.]. Dostępny: https://jp2online.pl/obiekt/pozdrowienie-na-zakonczenie-mszy-w-starym-saczu;T2JqZWN0OjM4MTE=?q=%7B%22filters%22%3A%7B%22keywords%22%3A%5B%5B%22S2V5d29yZDo0Mjcz%22%5D%5D%7D,%22forceInitialQuery%22%3Atrue%7D.
[4] Tamże.
[5] Konferencja Episkopatu Polski, Dyrektorium duszpasterstwa powołań, Sandomierz 1991, nr 26.
[6] Por. A. Nowak, Ksiądz Rektor Roman Sitko. Życie, działalność i męczeństwo, Tarnów 1998, s. 11-14.
[7] Ks. Franciszek Ratowski (1850-1922) święcenia kapłańskie przyjął 25 VII 1876 r. z rąk bp. J.A. Pukalskiego. 24 X 1882 r. został instalowany na probostwo w Czarnej Sędziszowskiej i pracował tu do 1896 r. Był dobrym gospodarzem, który rozbudował kościół. Dbał o rozwój oświaty i przy pomocy gminy wybudował nową obszerną szkołę. Zob. A. Nowak, Słownik Biograficzny Kapłanów Diecezji Tarnowskiej 1786-1985. Tom IV. R-Ż, Tarnów 2004, s. 15.
[8] Ks. Bronisław Karakulski (1857–1935), święcenia kapłańskie otrzymał 27 VI 1880 r. w Przemyślu, był katechetą w gimnnazjum rzeszowskim, dyrektor bursy gimnazjalnej, prof. historii Kościoła w Seminarium Duchownym w Przemyślu. Zob. T. Śliwa, Karakulski Bronisław (1857–1935) [w:] Tekstowa kartoteka osobowa przemyślan, red. A. Siciak, [dostęp 5 III 2022 r.]. Dostępny: http://www.pbp.webd.pl/tkop1/karakulskibron.pdf.
[9] Ks. Jan Chmielnikowski (1868-1946), profesor II Liceum w Rzeszowie, działacz społeczny. Zob. Powołania z Chmielnika [dostęp 5 III 2022 r.]. Dostępny: http://sanktuariumchmielnik.pl/powolania-z-chmielnika.
[10] Por. A. Nowak, Słownik Biograficzny Kapłanów Diecezji Tarnowskiej 1786-1985. Tom IV. R-Ż, Tarnów 2004, s. 20.
[11] Ks. Władysław Mysor (1871-1943), święcenia kapłańskie przyjął 1 VI 1894 r. w Tarnowie z rak bp. I. Łobosa. W 1897 r. na Gregorianum w Rzymie uzyskał doktorat obojga praw. Był krótko prefektem, a następnie ojcem duchownym seminarium. Zob. A. Nowak, Słownik Biograficzny Kapłanów Diecezji Tarnowskiej 1786-1985. Tom I. Biskupi i kanonicy, Tarnów 1999, s. 137-138.
[12] Ks. Kasper Mazur (1871-1936), święcenia kapłańskie przyjął 29 VI 1896 r. w Tarnowie z rak bp. I. Łobosa. Jako ojciec duchowny cieszył się dużym autorytetem i zaufaniem kleryków. Był ojcowski ale i wymagający. Zob. A. Nowak, Słownik Biograficzny Kapłanów Diecezji Tarnowskiej 1786-1985. Tom I. Biskupi i kanonicy, Tarnów 1999, s. 132-134.
[14] Cyt za: S. Sojka, Duchowość Błogosławionego Romana. Życie – cnoty – męczeństwo. Kraków 2006, s. 30.
[15] Tamże, s. 33.
[16] Tamże, s. 37.
[17] Jan Paweł II, Posynodalna adhortacja apostolska „Pastores dabo vobis” (1992), 48.
[18] Por. A. Nowak, Ksiądz Rektor Roman Sitko. Życie, działalność i męczeństwo, Tarnów 1998, s. 39, 41, 51.
[19] Cyt za.: A. Nowak, Ksiądz Rektor Roman Sitko. Życie, działalność i męczeństwo, Tarnów 1998, s. 59.
[20] Cyt. Za: S. Sojka, Duchowość Błogosławionego Romana. Życie – cnoty – męczeństwo. Kraków 2006, s. 34.
[21] S. Sojka, Duchowość Błogosławionego Romana. Życie – cnoty – męczeństwo. Kraków 2006, s. 32.
[22] Por. W. Macko, Znaczenie modlitwy dla posługi i życia kapłańskiego w nauczaniu kard. Stefana Wyszyńskiego, Collectanea Theologica 76(2006)/3, s. 87.
[23] Cyt. Za: S. Sojka, Duchowość Błogosławionego Romana. Życie – cnoty – męczeństwo. Kraków 2006, s. 33.
[24] J. Dzierżak, Żywa Monstrancja [dostęp 8 III 2022 r.]. Dostępny: http://dziennikparafialny.pl/2021/iv-niedziela-adwentu-rok-c-19-12-2021-komentarz-do-ewangelii/
[25] Cyt. Za: S. Sojka, Duchowość Błogosławionego Romana. Życie – cnoty – męczeństwo. Kraków 2006, s. 34.
[26] Cyt za.: A. Nowak, Ksiądz Rektor Roman Sitko. Życie, działalność i męczeństwo, Tarnów 1998, s. 59.
[27] Cyt. Za: S. Sojka, Duchowość Błogosławionego Romana. Życie – cnoty – męczeństwo. Kraków 2006, s. 35.
[28] Por. A. Nowak, Ksiądz Rektor Roman Sitko. Życie, działalność i męczeństwo, Tarnów 1998, s. 47.
[29] F. Dziadczyk, Eucharystia w życiu kapłana, Toruń 2008, s. 40.
[30] Cyt. Za: S. Sojka, Duchowość Błogosławionego Romana. Życie – cnoty – męczeństwo. Kraków 2006, s. 33.
[31] Tamże, s. 64.
[32] Archiwum WSD w Tarnowie, R. Sitko, Notes więzienny.
[33] Por. A. Nowak, Ksiądz Rektor Roman Sitko. Życie, działalność i męczeństwo, Tarnów 1998, s. 73.
[34] S. Czerwik, Liturgia Godzin w życiu Kościoła, STV 18 (1980) nr 2, s. 239.
[35] Franciszek, Przemówienie skierowane do uczestników Sesji Plenarnej Kongregacji ds. Duchowieństwa 1 czerwca 2017 r, [dostęp 9 III 2022 r.]. Dostępny: https://www.youtube.com/watch?v=02IT0phy840&t=3s.
[36] S. Wyszyński, Duch pracy ludzkiej, Włocławek 1946, s. 78.
[37] Por. S. Sojka, Duchowość Błogosławionego Romana. Życie – cnoty – męczeństwo. Kraków 2006, s. 34.
