Wyróżnienia specjalne

Medal otrzymała diecezja tarnowska, która od 50 lat posyła księży, a także świeckich, na misje. Misjonarze fideidoniści pracowali w sumie w 12 krajach: w Republice Konga, Argentynie, Republice Środkowej Afryki, Kamerunie, Peru, Republice Południowej Afryki, Boliwii, Brazylii, Czadzie, Kazachstanie, Ekwadorze i Kubie. W sumie ponad 150 kapłanów w ciągu ostatniego półwiecza pracowało na misjach. Warto podkreślić, że oprócz nich wielu księży i sióstr zakonnych pochodzących z diecezji tarnowskiej podejmowało i podejmuje tę posługę.

Kolejnym wyróżnionym medalem jest bp Jerzy Mazur SVD. W latach 1983-1986 był misjonarzem w Ghanie, od 1986-1988 r. pracował na Białorusi, a w latach 1988-2002 na Syberii. W latach 2011-2021 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Episkopatu Polski ds. Misji. Uporządkował dokumentację Komisji Misyjnej. Zorganizował kilka sympozjów naukowych poświęconych misjom. Przygotował i przeprowadził IV Krajowy Kongres Misyjny. Wskrzesił działalność Krajowej Rady Misyjnej i przewodniczył jej, pracom. Propagował misje poprzez publikacje książkowe dla młodzieży i dorosłych. Powołał do istnienia Kapitułę Medalu Benemerenti. Aktywnie udzielał się w mediach, zachęcając do zaangażowania misyjnego wszystkich wiernych. W diecezji ełckiej zorganizował dwa kongresy misyjne. Wspierał finansowo misjonarki i misjonarzy nie tylko z własnej diecezji. W 2023 r. bp Jerzy Mazur SVD obchodził jubileusz 25-lecia sakry biskupiej.

Zasłużonym dla dzieła ewangelizacji jest również o. Krzysztof Ziarnowski, ze Zgromadzenia Słowa Bożego. W 1987 r. wyjechał do pracy misyjnej w Angoli. Jego pierwszą placówką była stacja misyjna N’zeto. W 1990 r. skierowano go na kolejną placówkę w Tozumboco. Później pracował w Kakulamie (2006-2010), Kakolo (2019). Do 2006 r. był przełożonym misji Luanda. Wybudował kościół w Openga, w parafii Tafeto. W 1990 r., w czasie trwającej wojny domowej w Angoli, o. Krzysztof jechał z chorą dziewczynką i jej mamą do szpitala. Najechał na minę przeciwczołgową i samochód wyleciał w powietrze. Mama dziecka zginęła na miejscu. O. Krzysztof odniósł liczne obrażenia i stracił dużo krwi. Kiedy zauważył, że małe dziecko zostało na miejscu wypadku i może się spalić, ostatnimi siłami pobiegł po nie. Przez 20 km niósł na plecach dziewczynkę, dzięki czemu uratował jej życie. Sam zemdlał z wycieńczenia. Dziecko przeżyło, a on do dziś nosi czarne blizny. W 2017 r. został wybrany do zarządu prowincjalnego, a od 2020 r. jest wiceprowincjałem Prowincji Angolańskiej SVD. Przez całe swoje misyjne życie o. Krzysztof pokazał niesamowitą determinację i miłość do bliźniego, pracując nieustannie nad odnawianiem i rozbudową świątyń oraz placówek edukacyjnych, zwłaszcza w miejscach takich jak Kakulama czy Kakolo. Jego prace budowlane nie były jedynie symbolicznym odnawianiem budynków, ale przede wszystkim były środkiem do odbudowy ducha społeczności po straszliwej wojnie domowej.

Fundamentem posługi duszpasterskiej o. Krzysztofa Ziarnowskiego SVD była determinacja w formacji katechistów. Poświęcenie, z jakim organizował kolejne kursy dla nich oraz dojeżdżał do wspólnot odciętych przez pola minowe, pokazuje ogromną odwagę i determinację w służbie Ewangelii. Jako organizator życia parafii oraz różnych wspólnot o. Krzysztof stał się filarem dla lokalnej społeczności. Jego inicjatywy takie, jak budowa studni, szkół czy ośrodków zdrowia, znacząco przyczyniły się do poprawy warunków życia wielu ludzi. Działania, które podejmował nie były jedynie projektem charytatywnym, ale realnym dowodem na to, jak głęboko zakorzeniona jest jego wiara i jak bardzo pragnie on służyć innym. O. Krzysztof jest nie tylko kapłanem, ale również liderem, budowniczym, nauczycielem, formatorem i przede wszystkim człowiekiem wielkiego serca. Jego prace w Angoli stanowią niezatarty ślad w historii lokalnych społeczności.