Pokłon Mędrców (Mt 2,1-12)

Historia i teologia

Każde wydarzenie – i to sprzed dwóch tysięcy lat, i te, które wciąż dokonują się pośród nas, mają dwa wymiary – historyczny i symboliczny. W Biblii powiemy, iż poszczególne wydarzenia historyczne zawierają głębsze przesłanie – zawierają teologię, zamysł autora natchnionego, który przybliżając pewne wydarzenia pragnie nadać im głębsze znaczenie, pragnie by za pomocą wydarzeń historycznych pouczać, napełniać mądrością, pragnie prowadzić nas ku zbawieniu[2].

W ten sposób należy także patrzeć na historię przybywających do Betlejem Mędrców. Mateusz Apostoł przekazuje nam historyczne wydarzenia. Informuje o narodzeniu Jezusa w Betlejem za czasów króla Heroda, ukazuje późniejsze Jego odrzucenie przez Izrael i równoczesne przyjmowanie nauki Mistrza przez pogan. Stąd też przekazuje także wieści o wędrówce pogan do Jezusa, pisze o gwieździe, darach – wszystko to służy ewangeliście by ukazać Mistrza z Nazaretu jako prawdziwego Króla Świata!

Autor pierwszej ewangelii milczy o wydarzeniach w Nazarecie, milczy o przybyciu Świętej Rodziny do Betlejem. Być może czyni tak dlatego, by koncentrować uwagę czytelników na Betlejem – mieście Dawidowym. Być może pragnie podkreślić, iż Jezus, król Żydowski, pochodzi z Judy i w Judzie zostanie zabity. Jezus – prawdziwy Król Izraela – w sercu Izraela się rodzi, w sercu Izraela dokonuje się także Jego męka i śmierć.

Mateuszowy przekaz potwierdza, iż narodzenie Jezusa jest wydarzeniem historycznym i prawdziwym. Tak w Ewangelii wg św. Łukasza jak i w przesłaniu św. Mateusza zostają podane wskazówki, które pozwalają stwierdzić, iż narodzenie Mesjasza miało miejsce w Betlejem, w pokoleniu Judy[3], że miało to miejsce za czasów króla Heroda[4]. Mateusz opisuje także przybycie Mędrców ze Wschodu, przekazuje wydarzenia historyczne kreśląc na ich bazie przesłanie teologiczne.