Dokument Papieskiej Komisji Biblijnej na początku przypomina soborowe i posynodalne rozumienie objawienia i natchnienia. Najpierw zostaje przypomniane w jaki sposób Bóg się objawia:

„Konstytucja O Objawieniu Bożym mówi na temat objawienia: „Spodobało się Bogu w swej dobroci i mądrości objawić siebie samego i ujawnić nam tajemnicę woli swojej (por.  Ef 1,9), dzięki której przez Chrystusa, Słowo Wcielone, ludzie mają dostęp do Ojca w Duchu Świętym i stają się uczestnikami boskiej natury (por. Ef 2,18; 2 P 1,4)” (KO,  n.2).  Bóg  objawia  się  wewnątrz  „ekonomii  objawienia”  (por.  KO,  n.2).  W pierwszym  rzędzie  Bóg  objawia  się  w  stworzeniu:  „Bóg,  przez  Słowo  stwarzając wszystko i zachowując (por. J 1,3), daje ludziom poprzez rzeczy stworzone trwałe świadectwo o sobie (por. Rz 1,19-20)” (KO, n.3; por. VD, n.8). W szczególny sposób Bóg objawia się w człowieku, stworzonym „na jego obraz” (Rdz 1,27; por. VD, n.9). Następnie objawienie „urzeczywistnia się przez czyny i słowa wewnętrznie z sobą powiązane” (KO, n.2), w historii zbawienia ludu Izraela (KO, nn.3.14-16), i osiąga swój szczyt „w osobie Chrystusa, który jest zarazem pośrednikiem i pełnią całego objawienia”  (KO,  n.2;  por.  VD,  nn.4.17-20).  Mówiąc  natomiast  o  trynitarnym wymiarze  objawienia Verbum  Domini, stwierdza: „Szczytem objawienia Boga Ojca jest ofiarowany  przez  Syna  dar  Parakleta  (por.  J  14,16),  Ducha  Ojca i Syna, który nas ‘doprowadzi do całej prawdy’ (J 16,13)” (n. 20)”[10].

Natchnienie natomiast, przypominają członkowie komisji, rozumiane jest przez Sobór Watykański II jako działanie Boga, które dotyczy ksiąg Pisma Świętego. „Konstytucja Dei Verbum nazywa Boga „sprawcą natchnienia i autorem obydwu Testamentów” (n. 16) i stwierdza w sposób bardziej szczegółowy: „Do sporządzenia ksiąg świętych wybrał Bóg ludzi, którymi jako używającymi własnych zdolności i sił posłużył się, aby przy jego działaniu w nich i przez nich, jako prawdziwi autorzy, przekazali na piśmie to wszystko i tylko to co On chciał” (n. 11) Natchnienie jako działanie Boga dotyczy zatem bezpośrednio ludzi jako autorów: to oni są osobiście natchnieni. Ale także pisma przez nich sporządzone są następnie nazywane natchnionymi (KO n. 11.14)[11].

Członkowie komisji w swoim opracowaniu dokonują analizy relacji między Bogiem – Objawiającym się i będącym Sprawcą natchnienia – a autorami ludzkimi ksiąg biblijnych. Wskazują, iż wszystkie teksty biblijne pochodzą od Boga. Bóg za pośrednictwem autorów ludzkich jest ich autorem. Bóg jest inspiratorem i autorem, a ludzie są prawdziwymi autorami przez Niego wybranymi[12].