Na głazie został wyryty napis "ZABYTKOWY CMENTARZ". Kilka kroków dalej stała tabliczka, także z kamienia. Był na niej wyryty symbol księżyca, a pod spodem dziwne znaki, takie jakby litery, tylko że nie były one polskie. Jedyne, co udało nam się ustalić to była data - 19 maja 1898r. Czy kamienie milczą?

Pewnego jesiennego poranka, w którym pogoda jeszcze dopisywała, a ciepłe promienie słońca wpadały przez żaluzje do mojego pokoju, dostałam radosną wieść od mojej mamy. Dowiedziałam się, że jedziemy na wycieczkę do mojej rodziny, która mieszka na Lubelszczyźnie. Żwawym tempem zaczęłam się pakować i po krótkiej chwili byłam gotowa do wyjazdu. Podczas drogi nie mogłam przestać się zachwycać niesamowitymi widokami zza okna. Otaczały nas przepiękne lasy, pola, rzeki oraz stawy.  Niebo było już lekko zachmurzone, lecz nie przeszkadzało mi to, by cieszyć się z nadchodzącej przygody.                                                                                                                                                                      

Gdy dotarliśmy na miejsce, od razu pobiegłam do drewnianego domku, gdzie mieszkała moja rodzina. Nic się nie zmieniło - klimat był taki sam, jak za dawnych lat. Drewniane meble, starodawne ozdoby i ogromny zegar na końcu korytarza. Nagle pojawiła się moja ciocia. Powitała mnie bardzo mile. Przywitałam się ze wszystkimi oprócz jednej osoby - moje oczy nie mogły ujrzeć mojego wujka. W pomieszczeniu zrobił się tłok, więc postanowiłam wyjść na dwór i poczuć świeży powiew powietrza, bryzę słońca i ciepłego dotyku promieni.

Kiedy wyszłam na taras,  w oddali zobaczyłam  postać. Była to osoba, której szukałam. Zaczęłam szybko biec i wołać. Mężczyzna się odwrócił i się uśmiechnął. Dowiedziałam się, że idzie na spacer do lasu, więc stwierdziłam, że udam się razem z nim. Byłam bardzo podekscytowana, ponieważ dawno nie byłam w tym miejscu. Po dłuższej drodze zauważyłam coś dziwnego. Była to skała.Kamień? Obok leżało ich jeszcze więcej. Podeszłam bliżej się przyjrzeć. Byłam zdziwiona tym, co było napisane. Na głazie został wyryty napis „ZABYTKOWY CMENTARZ…”. Dalszej części niestety nie udało mi się odczytać. Te skały musiały być nagrobkami. Ale to nie wszystko. Kilka kroków dalej stała tabliczka, także z kamienia. Był na niej wyryty symbol księżyca, a pod spodem dziwne znaki, takie jakby litery, tylko że nie były one polskie. Jedyne co udało nam się ustalić to była data - 19 maja 1898r. Obok tej tabliczki stała metalowa figurka tego samego symbolu księżyca. Byłam bardzo zaciekawiona co to jest, więc postanowiłam sprawdzić na Internecie. Byłam zszokowana. Był to cmentarz żydowski. Po pewnej chwili mój wujek ujrzał kolejną ciekawą rzecz. Była to tabliczka w skale z napisem "W 330 lat Nadania Ziem Tatarom przez Jana III Sobieskiego". Oczywiście musiałam temu wszystkiemu zrobić zdjęcia, by później to komuś pokazać. Następnie udaliśmy się w stronę polany, gdzie znowu widok miejsca nas zaskoczył. Tym razem zobaczyliśmy małe Sanktuarium, Kapliczkę oraz krzyż. Na  przodzie był obraz przedstawiający Jezusa wraz z innymi ludźmi. Budynki były drewniane prócz jednego. Jeden z nich był ceglany ze złotym dachem. Nie spodziewałam się w tym miejscu takich obiektów. Po pewnej chwili postanowiliśmy wracać do domu.

Kiedy wróciliśmy, opowiedziałam wszystkim o naszej podróży, o wszystkich obiektach i miejscach. Każdy był zaskoczony. Pokazałam także fotografie, które wykonałam. Bardzo się im spodobały. Była to dla mnie wspaniała przygoda, jaką mogłam doświadczyć. Bo przecież każda przygoda może czekać tuż za rogiem, czyż nie?

Zagłosuj na pracę klikając w poniższy link:

Kamienie