Marta i Maria

Zasadnym wydaje się uznanie, iż Autor Trzeciej Ewangelii przekazuje relację świadka, którą jednak opracował redakcyjnie, nadając jej niezwykłe znaczenie teologiczne. Oto bowiem do każdej miejscowości, do każdego domu, może przyjść – i przychodzi Jezus. Oczekuje On na gościnę każdej i każdego z nas. Każdy z nas jest jak owa Marta – zbyt zabiegany, by znaleźć czas by słuchać Pana, ale też może być jak owa Maria – mimo wszystko możemy znajdować czas, by słuchać Jego słów.

Opowiadanie o wizycie Jezusa w domu Marty i Marii poprzedza wezwanie do miłości bliźniego (Łk 10,25-29), oraz historia Miłosiernego Samarytanina, która ukazuje tę miłość praktycznie (Łk 10,30-37). Wezwanie do miłości i jej praktyczna aplikacja wprowadza do narracji o wydarzeniach, które miały miejsce w domu Marty i Marii. Całość historii Łk 10,38-42 zmierza do wypowiedzi Jezusa o tym, co najważniejsze w życiu i o postawie Jego uczniów: „troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona” (Łk 10,41-42). Można powiedzieć, iż celem opowiadania jest wypowiedź Jezusa co w życiu Jego prawdziwego ucznia winno być fundamentalne – jest nim słuchanie Słowa. Nieprzypadkowo jednak także po wydarzeniach w Betanii następuje przekaz w którym pojawia się prośba uczniów: „Panie naucz nas modlić się” (Łk 11,1). Nieprzypadkowo także Jezus ucząc modlitwy przekazuje krótkie wezwania: „Ojcze”… „niech się święci Twoje imię” … „niech przyjdzie Twoje królestwo”… jakby pisząc o modlitwie ewangelista, chciał wskazać na konieczność słuchania tego, co chce nam powiedzieć Pan, co On chce mówić do nas.

A zatem można uznać, iż Łukasz kreśli swoisty tryptyk, wskazując na trzy główne tematy: miłość bliźniego, słuchanie Słowa Bożego i modlitwa. W centrum Łukaszowego wskazania znajduje się słuchanie zbawczego Słowa Chrystusa. W Słowie Bożym bowiem człowiek spotyka samego Boga i poznaje właściwą drogę do zbawienia. Ze słuchaniem Słowa łączą się czyny miłości i modlitwa.