Ostatnia wola Mojżesza wyrazem troski Boga o swój lud (Pwt 31,1-34,12)
Przywódca narodu wybranego będąc świadomy, że nie wejdzie do Ziemi Obiecanej, wygłosił trzy mowy.
Przywołany fragment świadczy o uprzywilejowanej relacji Boga z Mojżeszem, któremu było dane jak przyjacielowi rozmawiać „twarzą w twarz” ze swoim Panem. Fundamentem tego wyjątkowego statusu był Boży wybór tego Hebrajczyka, za którego pośrednictwem Bóg dokonywał zbawczych dzieł w dziejach Izraela (Pwt 34,11-12). Nowotestamentowe pisma ukazują Mojżesza jako proroka zapowiadającego Jezusa Chrystusa (Łk 24,27.44; J 5,39.46; Dz 26,22-23). Wyczekiwany przez biblijnego Izraela Mesjasz, Syn Boży, przewyższył wielkiego przywódcę narodu wybranego (J 1,17; Hbr 3,1-6), gdyż zapoczątkował Nowe Przymierze, do którego prowadziło przekazane przez Mojżesza prawo (Ga 3,23-26). Autor Listu do Hebrajczyków, stawiając chrześcijanom za wzór wiarę biblijnych postaci Starego Testamentu, przypomniał, że ci wszyscy wielcy ludzie mogli jedynie „z daleka oglądać i witać” obietnice, które wypełniły się Jezusie Chrystusie (Hbr 11,13).
-
Podmieniona Łucja i inne absurdy. Przekłamania związane z objawieniami w Fatimie Sporo dziwacznych teorii narosło przez lata wokół objawień fatimskich. Zaczęło się od twierdzeń, że 70 tys. świadków cudu słońca uległo zbiorowej sugestii. Później powstawały książki przekonujące, że Maryja i anioł to ufoludki, a tańczące słońce to ich statek kosmiczny. Teraz internet jest zalany przez wypowiedzi, że złowrogi Kościół podmienił siostrę Łucję na odgrywającą jej rolę aktorkę.
-
Bp Ważny o diecezji sosnowieckiej: „Nie ma co mówić o rozbiorze” O diecezji sosnowieckiej z perspektywy wewnętrznej mówi jej nowy pasterz bp Artur Ważny.
-
Szczęśliwa dziewiątka. Skąd wzięła się praktyka odprawiania nowenn? Nowenna nie polega na przekonywaniu Boga, żeby dał. Bóg daje, ale ma coś lepszego.
