Ostatnia wola Mojżesza wyrazem troski Boga o swój lud (Pwt 31,1-34,12)

Z trzydziestego pierwszego rozdziału Księgi Powtórzonego Prawa:

„Mojżesz skierował jeszcze takie słowa do wszystkich Izraelitów: Dziś mam sto dwadzieścia lat. Nie mogę już wam przewodzić, a PAN mi powiedział: «Nie przejdziesz przez Jordan». Sam PAN, twój Bóg, pójdzie przed tobą. On zgładzi przed tobą tamte narody, a ty zajmiesz ich miejsce. Jozue będzie cię prowadził, tak jak PAN rozkazał. (…) Bądźcie silni i odważni! Nie bójcie się i nie drżyjcie przed nimi, ponieważ sam PAN, wasz Bóg, pójdzie z wami. On was nie opuści ani nie porzuci” (Pwt 31,1-3.6).

Księga Powtórzonego Prawa została zredagowana w formie długiej mowy pożegnalnej Mojżesza, który w Moabie, po wschodniej stronie Jordanu, powtórzył i wyjaśnił Izraelitom prawo otrzymane od Boga (Pwt 1,1-5). Zgodnie z tradycją, ten wielki przywódca narodu wybranego będąc świadomy, że jego życie dobiega kresu oraz że nie wejdzie do Ziemi Obiecanej wygłosił trzy mowy (Pwt 1,1-4,43; 4,44-28,68; 29,1-30,20), których celem było przygotowanie izraelskiej społeczności do życia w nowej rzeczywistości. Istotny element pożegnalnych przemówień Mojżesza stanowi powtarzająca się zachęta do zachowania wierności Bogu, który nie tylko był blisko swojego ludu podczas długiej drogi przez pustynię, ale także pragnie z nim iść do obiecanej ziemi. Mojżesz w swoim testamencie przypomniał, że Boża miłość do Izraela, która objawiła się z całą mocą podczas wyjścia z Egiptu oraz w postaci miłosiernej pedagogii w czasie pustynnego życia, powinna budzić pragnienie ukochania Boga całym sercem, co w praktyce powinno wyrażać się w gorliwym wypełnianiu Jego woli przekazanej w prawie. Tylko nieustanne dochowywanie jedynemu Bogu wierności pozwoli Izraelitom wejść w posiadanie Ziemi Obiecanej oraz uznawać siebie nawzajem za braci i siostry. Chociaż w końcowych rozdziałach Księgi Powtórzonego Prawa, stanowiących przedmiot bieżącej refleksji (Pwt 31,1-34,12), można dostrzec odcień smutku z powodu zbliżającej się nieuchronnie śmierci Mojżesza, to jednak przywódca Hebrajczyków zachowuje spokój, gdyż wie, że z Izraelitami nieustannie idzie Bóg, który wypełni złożone ich przodkom obietnice (Pwt 31,3). Rozszerzając zakres powyższej myśli trzeba dopowiedzieć, że Bóg, który objawił się w dziejach Izraela jest jedynym przewodnikiem każdego człowieka w historii zbawienia, mogącym zapewnić mu szczęśliwe życie.