Trzeciego dnia jednak Chrystus został wskrzeszony, jak podkreśla Paweł ponownie – zgodnie z Pismem.

Prawda o zmartwychwstaniu Jezusa brzmi w tym samym duchu jak dwie poprzednie tezy. Ten, który umarł i został pogrzebany, Ta sama osoba również została wskrzeszona do życia. Chrystus „zgodnie z Pismami trzeciego dnia został wskrzeszony” (1Kor 15,4).

Pisząc o zmartwychwstaniu Paweł używa formuły – „został wskrzeszony”, przez co wskazuje na działanie Boga. Kilka wersetów dalej Apostoł wprost pisze o Bogu, który „z martwych wskrzesił Chrystusa” (1Kor 15,15).

Wyrażenie „został wskrzeszony”, które występuje w tekście w 3. osobie wskazuje na działanie Boga i podkreśla, że to Bóg wskrzesił Jezusa jako człowieka do życia (por. Rz 6,4). Użyta w tekście forma czasownikowa (perfectum) oznacza, że jest to fakt dokonany w przeszłości, lecz skutki jego nieustannie trwają. A zatem Bóg nie tylko ożywił ciało Jezusa do takiej samej egzystencji, jak przed Jego śmiercią na krzyżu, lecz ostatecznie wyzwolił Jego ludzkie ciało od śmierci, wyrwał Go z obszaru panowania śmierci.

Zmartwychwstanie Jezusa dokonało się „trzeciego dnia”. Zwrot „trzeciego dnia” nawiązuje do relacji ewangelii synoptycznych i Dziejów Apostolskich. Tak bowiem Mateusz jak i Łukasz posługują się formułą „trzeciego dnia” (Mt 16,21; 17,23; 20,19; 27,64; Łk 9,22; 13,32; 18,33; 24,7.21; Dz 10,40), Marek zaś używa podobnej formuły „po trzech dniach” (8,31; 9,31; 10,34). Warto także pamiętać, iż synoptycy używają także zwrotu „w trzech dniach” (Mk 14,58; 15,29) lub „trzy dni i trzy noce” (Mt 12,40). Te powtarzające się wielokrotnie odniesienia do trzech dni podkreślają historyczność wydarzenia. Przypominają, że trzeciego dnia od śmierci Jezusa został odkryty Jego pusty grób i nastąpiły pierwsze chrystofanie.