Dzisiaj chcemy spojrzeć na ten temat przyglądając się bliżej poszczególnym psalmom.

W wielu psalmach możemy dostrzec obraz Boga Ojca, który możemy jakoś odfiltrować z tekstu, co staraliśmy się zrobić wcześniej. Jednak wydaje się, że lepszą metodą jest nie abstrahować od tekstu samych psalmów, gdyż to właśnie w tych modlitwach widać jak w soczewce obraz Boga. Możemy powiedzieć, że w psalmach patrzymy na różne oblicza Boga przez pryzmat serca człowieka. I tak, psalmiści wychwalają Boga, który jest stwórcą, opiekunem, czy Tym, który udziela różnych darów. W tym wszystkim objawia się oblicze Boga Ojca. Wydaje się jednak, że najpełniej widać to w psalmach, które możemy nazwać psalmami ufności. One są przeniknięte głęboką wiarą, która w gruncie rzeczy jest postawą życiową, jest powierzeniem się Bogu jako Ojcu troszczącemu się łaskawie o człowieka. Co prawda, możemy powiedzieć, że cały Psałterz jest przeniknięty tą atmosferą pełną ufności, ale w niektórych psalmach ufność jest tak wyraźna i mocna, że stanowi jedyny temat. Jest to ufność pokładana w Bogu, który sprawia, że nie ważne są wszelkie inne punkty oparcia, a modlitwa wypływa z serca psalmisty w różnych okolicznościach, smutnych lub radosnych, wyjątkowych lub codziennych. Jahwe jest zawsze „ucieczką i twierdzą, moim Bogiem, któremu ufam” (Ps 91,2). Jak czytamy w Ps 71,5-6: „Ty bowiem, mój Boże, jesteś moją nadzieją, ufnością moją od moich lat najmłodszych; Ty byłeś moją podporą od narodzin, od łona matki moim opiekunem”. Dlatego psalmy wyrażające ufność oddają w doskonały sposób związek człowieka z Bogiem i dokładnie określają kim Bóg jest i kim powinien Być dla tych, którzy go wzywają. Jest przede wszystkim osobą, z którą jest się głęboko związanym.