Z Księgi Rodzaju:

„Oto dzieje Noego. Noe był człowiekiem sprawiedliwym. Wśród swoich uchodził za nieskazitelnego. Noe żył w zażyłości z Bogiem. (…) Ziemia wobec Boga była pogrążona w złu i pełno było na niej bezprawia. Bóg widział panujące na ziemi zepsucie, bo ludzie wybrali złe drogi. Wtedy Bóg rzekł do Noego: »(…) Sprowadzę na ziemię wielką powódź, by zniszczyć pod niebem wszelką istotę mającą w sobie życie. (…) Z tobą jednak zawrę przymierzę. (…) Wejdź do arki z całą swoją rodziną, gdyż tylko ciebie uważam za uczciwego w tym pokoleniu«” (Rdz 6,9.11-12.13a.17-18a; 7,1).

Przytoczony fragment starotestamentowego opowiadania o potopie przywołuje postać patriarchy Noego, którego postać odgrywa ważną rolę w biblijnej typologii odnoszącej się do Jezusa Chrystusa i Jego wielkich dzieł zbawczych.