W jaki zatem sposób natchnieni autorzy Starego Testamentu ukazują aktywność Ducha Bożego w człowieku?

Działanie Ducha Bożego, którego Bóg udziela wybranym ludziom przenika całe dzieje biblijnego Izraela. Starotestamentowe świadectwa o aktywności Ducha Bożego w człowieku zostały ukazane przez natchnionych autorów na różnych płaszczyznach. Już w historii patriarchów Izraela można dostrzec działanie Ducha Bożego, które przejawia się w życiu Józefa, syna Jakuba i Racheli. Józef sprzedany przez swoich braci znalazł się w Egipcie, gdzie po wyjaśnieniu snu faraona stał się jedną z najważniejszych osób w tym starożytnym imperium. Kierując się Bożym natchnieniem Józef tłumaczył sny zarówno egipskim dostojnikom, jak i samemu faraonowi. We śnie egipskiego monarchy Józef dostrzegł zapowiedź nadejścia klęski głodu, ujawniając jednocześnie, co należy zrobić, aby uratować ludność Egiptu przed śmiercią (Rdz 40-41). To właśnie w kontekście wyjaśnienia snów faraona przez Józefa, czego nie potrafili uczynić egipscy mędrcy, zdumiony władca Egiptu pyta swych dworzan: „Czy znajdziemy człowieka, który podobnie jak on [Józef] miałby ducha Bożego (hebr. rû^aḥ ʼělōhîm)?” (Rdz 41,38).