Inaugurując swoją publiczną działalność, Jezus zapowiada w Nazarecie, że Dobra Nowina będzie głoszona nie tylko Izraelowi. Zapowiada, iż zbawienie dane jest nie tylko narodowi wybranemu, ale wszystkim ludziom. Każdy człowiek, jeśli tylko uwierzy, ma otwarte bramy zbawienia. Jezus powołuje uczniów, których przygotowuje do pełnienia misji głoszenia Dobrej Nowiny. Według Ewangelii św. Mateusza, naukę o królestwie Bożym Jezus rozpoczyna od uroczystej mowy nazywanej „Kazanie na górze”.

Bardzo wielu uważa, że tzw. Kazanie na górze (Mt 5 – 7), a zwłaszcza otwierające je błogosławieństwa są wskazaniami przeznaczonymi dla ludzi wybranych przez Jezusa, czy też dla wybranej grupy, która poświęca się Bogu w jakiś specjalny sposób, a nie wszystkich chrześcijan. Tak jednak nie jest[1]. Warto zwrócić uwagę, iż – jak zapisze św. Mateusz: „Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami” (Mt 5,1-2). A zatem Jezus nie był sam. Była z Nim liczna rzesza ludzi.

Tradycja chrześcijańska, począwszy od V wieku lokalizuje te wydarzenia w okolicach biblijnego miasteczka Kafarnaum, położonego na północno-zachodnim brzegu jeziora Genezaret, niedaleko dzisiejszej miejscowości Tabgha, niedaleko Kafarnaum.

U boku Jezus znajdowali się ludzie, którzy pragnęli Go słuchać. Kazanie na górze skierowane było i wciąż jest do wszystkich ludzi, którzy pragnął być Jego uczniami, którzy pragnął słuchać Jezusa. Sam Jezus stwierdza Jego rodziną są „ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je” (Łk 8,21).