Na krzyżu Jezus modli się: „Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą co czynią” (Łk 23,34). Gdy Jezus modli się, żołnierze dzielą między siebie Jego szaty.

Modlący się Jezus jest niejako charakterystycznym znakiem Ewangelii wg św. Łukasza. Jezus zawsze się modlił i do takiej nieustającej modlitwy wzywał także swoich uczniów. W sposób szczególny Mistrz z Nazaretu wzywa do modlitwy za nieprzyjaciół (Łk 6,28).

W prośbie: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23,34) widać niezwykłą miłość Jezusa. Jezus nie tylko uczył miłości do nieprzyjaciół i przebaczania wyrządzonych przez nich krzywd (Łk 6,27-30). Nie tylko pouczał uczniów, by ci zawsze przebaczali wyrządzone im zło (Łk 17,3-4). Konając na krzyżu Jezus wypełniał to czego uczył. Co więcej, widząc brak żalu oprawców prosi za nimi Ojca tłumacząc ich: „nie wiedzą, co czynią” (Łk 23,34).

Tymczasem, żołnierze dzielą między siebie Jego szaty. Czynili tak zgodnie ze zwyczajem, który od czasów Hadriana był regułą prawną. Żołnierze wykonujący wyrok śmierci mogli zabrać szaty ukrzyżowanych. Ewangeliści zgodnie przekazują, iż żołnierze rzucili los o tunikę Jezusa. Jedynie Autor Czwartej Ewangelii dodaje, iż tunika Jezusa była bez żadnego szwu, utkana w jednym kawałku (J 19,23). Wydaje się, iż była to szata wykonana z delikatnego lnu. Stąd też żołnierze woleli rzucić losy i tak zadecydować, komu przypadnie ona w udziale, niż ją dzielić i w ten sposób zniszczyć rzecz wartościową (por. Ps 22,19).