A zatem możemy powiedzieć, iż w pewnej mierze u początków naszego credo stoją ruchy heretyckie – kłopoty z wiarą.

Powstające nowe heretyckie ugrupowania sprawiły, iż we wspólnocie chrześcijan zaczęto ustalać prawdy wiary. W opinii części komentatorów właśnie w listach pasterskich można znaleźć początki formowania się credo, oficjalnego „wyznania wiary” wspólnoty uczniów Jezusa Chrystus. Słowo wiara zatem zaczyna zmieniać swoje znaczenie. O ile bowiem w Liście do Rzymian, do Galatów wiara była wiarą w osobę, była związkiem miłości, zaufania i posłuszeństwa Jezusowi Chrystusowi, to w przekazie listów pasterskich wiara staje się – przekształca się, w wiarę w wyznanie, czyli przyjęcie zespołu zdań wyrażającego prawdy wiary.

Takie spojrzenie na wiarę widać, gdy Paweł ostrzega, iż w ostatnich dniach niektórzy odpadną od wiary i skłonią się ku nauce demonów (1Tm 4,1); gdy Apostoł wskazuje, że dobry sługa Jezusa Chrystusa ma karmić się słowami wiary i dobrej nauki (1Tm 4,6), heretycy zaś są ludźmi o spaczonym umyśle, którzy nie zdali egzaminu z wiary (2Tm 3,8). Wreszcie Paweł poucza Tytusa, iż jego obowiązkiem jest karcić ludzi, aby wytrwali w zdrowej wierze (Tt 1,13).