Określenie Kościoła Ludem Bożym, chociaż nie było najważniejszym określeniem Kościoła jakie pojawiło się w dokumentach, to jednak było po Soborze najczęściej komentowane. Stało się tak prawdopodobnie z dwóch powodów: po pierwsze, taki właśnie tytuł nosi drugi rozdział Lumen gentium, a po drugie ten tytuł wpisał się dobrze w dominujące wówczas prądy demokratyzacji życia społecznego. Tytuł ma swoje walory, ale też i braki. Określenie Lud Boży wyraża dobrze jedność historii zbawienia, zasadniczą równość wszystkich wierzących oraz uniwersalistyczny charakter Kościoła[12].

Określenie Kościoła Ciałem Chrystusa sięga czasów apostolskich. Jego autorem jest św. Paweł (por. Rz 12,4-8; 1 Kor 12,12-31; Ef 1,22-23; Kol 1,18-24)[13]. W jego Pierwszym Liście do Koryntian czytamy: „Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi członkami. Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno ciało... Ciało bowiem, to nie jeden członek, ale liczne członki... Tak Bóg ukształtował nasze ciało... by nie było rozdwojenia w ciele, lecz żeby poszczególne członki troszczyły się o siebie nawzajem” (1 Kor 12,12-31). „Symbolika ciała Chrystusowego – wyjaśnia jeden z polskich teologów – niesie ze sobą ideę nowości Ludu Bożego ukonstytuowanego w tajemnicy paschalnej Chrystusa oraz organicznej jedności urzędów, posług i charyzmatów”[14].