Duch Boży, dzięki któremu stworzenie istnieje i żyje - Psalm 104.
Psalmista uwielbia Boga medytując nad pięknem i harmonią dokonanego przez Niego dzieła stworzenia. Czy pomimo zachwytu nad tym królestwem pokoju i życia autor psalmu wspomina także o rzeczywistości grzechu, który przecież w pewien sposób wprowadza nieład w ten uporządkowany świat?
Psalmista wyśpiewując chwałę Boga jako Stwórcy nie zapomina o rzeczywistości grzechu, czego wyraźny ślad pozostał w ostatniej, siódmej strofie Psalmu 104 (ww. 31-35). Końcowa część hymnu rozpoczyna się od radosnego uwielbienie Boga, którego odwieczna chwała obejmuje wszelkie stworzenie: „Niech na wieki trwa chwała PANA; niech PAN się cieszy z dzieł swoich” (w. 31). Psalmista wyśpiewuje hymn pochwalny na cześć Stwórcy, ponieważ życie stworzenia dokonuje się w świetle Bożej chwały oraz dla tej chwały. Bardzo sugestywnie brzmi stwierdzenie mówiące o „radości” Boga ze stwarzania. Natchniony autor bardzo pragnie, by chwała Boża trwała wiecznie oraz by Bóg zawsze cieszył się stworzonymi przez siebie istotami. O tej nieporównywalnej wielkość Boga wspomina kolejny werset, który ukazuje obrazowo typowe kosmiczne reakcje, służące podkreśleniu nieskończonej potęgi Stwórcy: „Gdy patrzy na ziemię, wprawia ją w drżenie, gdy gór dotyka one dymią” (w. 32). W tym miejscu w psalmie wyraźnie do głosu dochodzi człowiek, będący koroną Bożego stworzenia. Psalmista użycza swego głosu ludziom wiernym Bogu, którzy pragną wyśpiewać Stwórcy pieśń wdzięczności z powodu radości życia i istnienia: „Będę śpiewał PANU, jak długo żyć będę, będę grał memu Bogu dopóki istnieję. Niech miła Mu będzie pieśń moja, niech PAN będzie moją radością” (ww. 33-34). Autor psalmu jest jednak świadom, że tę przepiękną harmonię stworzenia zakłócają ludzie grzeszni, którzy jako jedyne stworzenie mogą Bożemu planowi przeciwstawić własny pomysł na życie. W tym kontekście psalmista woła do Boga: „Niech znikną grzesznicy z ziemi, by już nie było bezbożnych” (w. 35). W tych słowach autor psalmu przestrzega przed dramatem, jakim jest sytuacja, w której człowiek odwraca się od Boga, odrzucając w ten sposób zależność od jedynego życiodajnego źródła istnienia, jakim jest Stwórca. Ponieważ poza Bożym planem stworzenia nie ma prawdziwego życia i radości, dlatego też Psalm 104 stanowi dla każdego człowieka nieustanne wezwanie do powrotu i realizacji stwórczego zamysłu Boga. W świetle odwiecznej chwały Boga psalmista widzi świat wolny od zła i grzechu, w którym człowiek każdego dnia uwielbia swego Stwórcę w odpowiedzi na Boże dzieła i dary, gdyż wie, że istnieje i żyje wyłącznie dzięki „duchowi” pochodzącemu od Boga.
Kto w starożytności mógł uczestniczyć w całej Mszy św.?
Odpowiedzi z podaniem tradycyjnego adresu pocztowego prosimy przesyłać e-mailem na adres: studium@gosc.pl lub pocztą tradycyjną:Administratorem danych osobowych jest Instytut Gość Media (Organizator). Dane osobowe są przetwarzane na podstawie Pani/Pana zgody, w celu przeprowadzenia konkursu, przez okres do zakończenia całego postępowania konkursowego. Dane osobowe mogą być udostępniane uprawnionym organom. Przysługuje Pani/Panu prawo dostępu do treści swoich danych, żądania ich sprostowania, usunięcia, ograniczenia przetwarzania, przenoszenia, wniesienia sprzeciwu, wniesienia skargi do organu nadzorczego. W każdym momencie zgody na przetwarzanie danych w celu przeprowadzenia konkursu jak i opublikowanie wyników mogą zostać wycofane przez kontakt na adres e-mail: sekretariat@igomedia.pl.
Ze względów bezpieczeństwa, kiedy korzystasz z możliwości napisania komentarza lub dodania intencji, w logach systemowych zapisuje się Twoje IP. Mają do niego dostęp wyłącznie uprawnieni administratorzy systemu. Administratorem Twoich danych jest Instytut Gość Media, z siedzibą w Katowicach 40-042, ul. Wita Stwosza 11. Szanujemy Twoje dane i chronimy je. Szczegółowe informacje na ten temat oraz i prawa, jakie Ci przysługują, opisaliśmy w Polityce prywatności.