Przejdźmy więc do tych, którym Paweł Apostoł zawdzięczał najwięcej. Kogo trzeba tutaj wymienić?

Do nich należy zaliczyć oczywiście towarzyszy podróży misyjnych Pawła. To oni oddali mu największe przysługi. Chodzi w pierwszym rzędzie o Barnabę, Sylwana, Tymoteusza i Tytusa. Można wymienić tu jeszcze Marka i Łukasza, chociaż Marek towarzyszył Pawłowi tylko w części pierwszej podróży, a to w jakim stopniu Łukasz był obecny przy Pawle trudno nam ocenić, choć bez wątpienia odegrał niepoślednią rolę. Nie można zapomnieć jeszcze o Pryscylii i Akwili, małżeństwie, które było dla Pawła wielkim wsparciem.

Który z tych współpracowników odegrał w życiu św. Pawła największą rolę?

Można chyba zaryzykować stwierdzenie, że najważniejszą rolę odegrał Barnaba. Był z pochodzenia Żydem z rodu Lewiego, a wychowywał się na Cyprze. Nie wiemy kiedy opuścił swoją rodzinną wyspę, ale po raz pierwszy spotykamy go w Palestynie. W Dz czytamy, że gdy chrześcijanie w Jerozolimskiej wspólnocie sprzedawali majątki oddając pieniądze na rzecz wspólnoty, podobnie uczynił Barnaba. „Tak Józef, nazwany przez Apostołów Barnabas, to znaczy „Syn Pocieszenia”, lewita rodem z Cypru, sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i złożył u stóp Apostołów” (Dz 4,36-37).