Druga podróż misyna św. Pawła

W ten sposób Ewangelia dociera do Europy.

Pierwszym miejscem w Europie, które dotknęły stopy apostołów to macedoński port Neapol (dzisiejsza Cavalla). Stamtąd wyruszyli do najważniejszego miasta w tamtej okolicy czyli Filippi.

Później się okaże, że wspólnota chrześcijańska jaką Paweł założył w Filippi będzie chyba najbliższa sercu apostoła.

Tak, z Filipianami Pawła będzie łączyć szczególna więź. Widać to wyraźnie gdy czytamy choćby List do Filipian. Paweł miał do tej wspólnoty szczególne zaufanie. Wystarczy wspomnieć, że pomoc materialną apostoł przyjmował tylko od Filipian, a wiemy, że był na punkcie swojej niezależności bardzo wyczulony. Wzbraniał się przed przyjęciem pomocy materialnej od innych: od Tesaloniczan, Koryntian czy Efezjan, ale przyjmował ją od Filipian.

Święty Łukasz dużą część szesnastego rozdziału Dziejów Apostolskich poświęca właśnie wydarzeniom, które działy się w Filippi. Były one niezwykłe.

Możemy rzeczywiście powiedzieć, że w Filippi dużo się dzieje. Gdy Paweł tam przybył, dotarł do niewielkiej grupy Żydów, która była zdominowana przez pobożne kobiety. One z dużą otwartością przyjęły Pawła, a jedna z nich, niejaka Lidia udzieliła im gościny w swoim domu. Szybko jednak zaczęły się kłopoty. Mianowicie, misjonarze stykają się z opętaną przez złego ducha niewolnicą. Łukasz zaznacza, że był to duch, który wróżył, a przez to niewolnica przynosiła duże zyski swym właścicielom. Kobieta biegła za apostołami i wołała: „Ci ludzie są sługami Boga Najwyższego, oni wam głoszą drogę zbawienia”. Gdy powtórzyło się to wiele razy, Paweł w imię Jezusa wyrzucił z niej złego Ducha.